Top menu

Carven, vernieuwd, speels en super-Frans

Van niets naar een van de meest gewilde modemerken: Guillaume Henry flikt het met het Franse Carven, tot drie jaar geleden een ingeslapen modehuis. Coole vrouwen als Alexa Chung en Emma Watson dragen het, maar ook een vijftiger als Inès de La Fressange die bewijst dat je niet piep hoeft te zijn voor Guillaume Henry’s speelse ontwerpen.

Suzy Menkes, de gezaghebbende modejournalist van The International Herald Tribune, noemt de 33-jarige ontwerper ‘one of the brightest stars of fashion’. Nu is het beslist niet zo dat de jonge Fransman de afgelopen jaren een moderevolutie heeft ontketend, of een nieuw silhouet heeft verzonnen. Goed, een trendje heeft hij gezet met de ‘col claudine’, een los wit kraagje dat hij in zijn eerste collectie showt in combinatie met simpele katoenen jurkjes.

Guillaume Henry ontwerpt simpelweg kleren die hebberig maken, optimistische vrolijke meisjesmode met een twist. Kenmerkend zijn eigenwijze jasjes, rokjes en de broeken die meestal net iets te kort zijn, en altijd charmant en ‘superfrans’. “Mijn ontwerpen zijn net zulk Frans erfgoed als de Eiffeltoren en de Sacré-Coeur, en net zo Frans als ik zelf ben”, zegt Henry, die opgroeide in een klein dorpje bij Dijon. Hij kan zich nog goed herinneren dat hij op zijn negende aan zijn ouders vertelt dat hij modeontwerper wil worden, helemaal na het zien van een Yves Saint Laurent-show op tv. Vanaf zijn tiende tekent hij in plaats van boten en huizen jurken. Als hij als puber de barokke ontwerpen ontdekt van Christian Lacroix, schrijft hij de couturier een brief. ‘Oh een brief uit Parijs!’ Hij hoort het zijn moeder nog zeggen: antwoord van Christian Lacroix. Een jarenlange correspondentie volgt, en op zijn zestiende mag Henry werken in Lacroix’ winkel in de Parijse rue Saint-Honoré. “Een droom kwam uit.”

Na een intensieve modestudie van een jaar aan het Parijse Institut Français de la Mode, komt Henry in 2003 bij Givenchy terecht als stagiaire. Hij mag er T-shirts ontwerpen onder leiding van Julien McDonald die in 2005 wordt vervangen door de nu zo gelauwerde Riccardo Tisci. Henry ziet hoe Tisci er in recordtijd in slaagt om Givenchy met duizelingwekkende couture weer op de kaart te zetten. “Het was ongelooflijk om met Riccardo te werken. We werkten een jaar lang erg nauw samen  maar uiteindelijk wilde ik weg. Riccardo is geweldig in mode-timing en merk-imago, maar ik miste het directe contact met klanten. Ik wilde weer gewoon alledaagse kledingstukken ontwerpen.”

In 2009, Henry freelanced dan voor het chique Franse Paule K, ontvangt hij een sms-je van de eigenaar van Carven met de vraag wat hij van het merk vindt. Henry, die geen idee heeft van de bedoeling van het berichtje, antwoordt achteloos: “Mooi merk, maar hef de couture op en ga draagbare jurken verkopen.” Een week later tekent Henry die jurken. Guillaume Henry is het juiste poppetje op de juiste plaats op het juiste moment. Natuurlijk krabt hij zich meteen na zijn aanstelling wel even achter zijn oren, want hoe speel je een totaal vergeten modehuis weer in de kijker. “Ik wist dat niemand zat te wachten op Carvens couture. Ik moest dus totaal iets nieuws brengen.”

Carven is in 1945 opgericht door Carmen de Tomassa (ze leeft nog en is 102 jaar oud; al gonst op internet regelmatig het nieuws dat ze dood is). Carven maakt naam met couture en met jonge draagbare en betaalbare mode in vooral kleine vrouwenmaten; ontstaan vanuit haar eigen behoefte omdat ze zelf klein is. In 1993, twee jaar voor het vijftigjarig bestaan van Carven, stopt ze met ontwerpen en gaat haar tijd besteden aan haar grote liefhebberij: antieke meubels. In 2000 wijdt het Parijse modemuseum Galliera nog een retrospectief aan de couturière.

Sinds 2001 wisselt Carven twee maal van eigenaar, en vijf jaar en vijf ontwerpers later, wordt Guillaume Henry de nieuwe artistiek directeur. Het is dan al zo’n twintig jaar stil rond het merk dat ooit heel groot was met talloze licentieartikelen  en een achttiental parfums, waaronder de succesvolle geuren Ma Griffe en Carven Vétiver.

Vanaf 2009 bouwt Henry vanuit het hoofdkwartier aan de rue Royale gestaag aan de wederopstanding van het merk. Na zijn eerste collectie met de onschuldige kraagjes volgen toonaangevende winkels als Dover Street Market in Londen en de Parijse conceptstore Colette. Ook de invloedrijke Natalie Massenet heeft vertrouwen in het vernieuwde merk. Ze noemt Henry “een jonge Saint Laurent” en verkoopt Carven in haar modewebwinkel Netaporter.com.

Het fijne aan Carven is dat het in tegenstelling tot andere hippe merken als Céline, Chloé en Balenciaga betaalbaar is. Een jas kost vijfhonderd euro, een rok de helft, onverwacht lage prijzen voor een voormalig couturehuis. Het geheim zit ’em volgens Henry in de uitvoering: “Bij couture bepaalt de prijs van stoffen voor zestig procent de prijs van kledingstuk. Mijn uitdaging is om van betaalbare stoffen iets moois te maken, en om eenvoudige materialen er uit te laten zien als rijke materialen.”

Elke Carven-collectie heeft een ander thema. De wintercollectie is geïnspireerd op de Middeleeuwen, met veel jurkjes en rokjes met prints van de surrealistische schilderijen van Jeroen Bosch. Die middeleeuwse horrorschilder is deze winter niet de enige link met Nederland. De campagnes worden geschoten door Viviane Sassen, het model in de zomercampagne is Nimuë Smit met haar mysterieuze oogopslag.

In Nederland heeft Carven ongeveer zes verkooppunten www.carven.fr Eerder gepubliceerd in Het Parool.

Gerelateerde Artikelen:


Reageren is niet (meer) mogelijk.