“Hoeveel debiele overhemden heeft die man?, ” hoorde ik naast mij op de bank.
Ik liet de NRC zakken, o bah.
De man, Frénk van der Linden, is alweer gast bij DWDD. Geen idee waar het over het over gaat, zoals gewoonlijk staat het geluid uit.
Van der Linden zag ik al vaker hysterisch gebloemde blouses dragen. Gek is hij op het type dessin dat je ook wel aantreft op de hypergezellige hoezen dekbedhoezen van de Hema. Je weet wel, die hoezen die steevast belanden in de uitverkoop. Frenks vriendin, een handige naaister, weet dat in ieder geval en eens per maand slaat ze haar slag, haalt haar Singer te voorschijn en tovert met gemak twee fleurige blouses uit één afgeprijsd dekbed. Zij blij, Frénk blij.
Frénk van der Linden is zo’n man die zich kleedt als een kind. Tuurlijk, zelf heeft hij dat niet door. Maar zoals een ijdele journalist betaamt, googled hij zich dagelijks. Van der Linden ziet er redelijk slim uit, het kan dus niet anders dan dat hij nu al druk bezig is met een rituele blouseverbranding.
Frans Bauer, hij zat tijdens DWDD achter Van der Linden, droeg een blouse van keurige tafelkleedruiten, van de bonte stof maken ze ook tafelkleden die de Margriet gebruikt voor de jaarlijkse reportage over picknicken in Schotland. Gezellig.
Matthijs de Mooie, vloekte er beschaafd naast in bruin. Mooi. http://www.independentfashiondaily.com/4269/waarom-kakkineuze-camels-scoren-en-poepbruin-nog-niet/
Reageren is niet (meer) mogelijk.