Mannen met armbandjes. Niks nieuws. Ze beginnen me alleen nu echt te irriteren, niet die bandjes, maar die ouwe ijdele tuiten ze dragen: Jeroen Pauw, Matthijs de Harige en zag ik er ook een bij Bram Moszkowicz, uitpiepend onder de mouw van zijn rommelige maatpak. Zou Mart Smeets nog steeds dat knalgele Armstrong plastic dragen? Macho voetballers met magische magneetbandjes. Búh.
Die waardeloze bandjes, koordjes, lintjes, kralen, hebben ongetwijfeld – net als andere sieraden – vast een sentimentele waarde: gekregen van de kinderen, een dierbare herinnering aan exen, een nobel doel, een vakantie-souvenir.
Maar waarom die zelf expressie?!
Ze willen zich als een rapper behangen met goud, maar durven niet. Is dat het? Lafheid? Ze vinden het echt mooi en willen laten zien dat ze echt geen smaak hebben? Overbodig. Ze krijgen ze cadeau en kunnen niet nee zeggen? Bijgeloof?
Alle homo’s mogen ze wel dragen. Of hele coole dudes.
Volwassen heteromannen, stop met die domme touwtjes en andere versiersels. Aanstellers.
Reageren is niet (meer) mogelijk.