Na bijna vijftig jaar in de mode ziet Paul Smith zijn bekendheid nog steeds toenemen. Deze week verscheen zijn boek Paul Smith Notes, en er is de documentaire Paul Smith, Gentleman Designer die dinsdag in Antwerpen in première ging.
[V] lak voor de filmvertoning vertelde de slungelige Paul Smith – wat is die man lang! – waarom er dan eindelijk een documentaire over hem is. “Ik ben al zo vaak benaderd door mensen die een film over mij wilden maken, maar ik wilde nooit. Het zou dan toch gaan over mode, en de film zou niet laten zien hoe het echt in de mode toegaat en wie ik ben”, vertelt Smith.
Op een dag komt hij filmer Stéphane Carrel tegen. En ja, ook de Fransman waagt dé vraag: mag hij een film over de ontwerper maken?
Smith: “Ik zei: ‘Ik wil niet, maar als het moet, dan moet je ook laten zien hoe ik ben in het dagelijkse leven.” Deal. Carrel volgde Smith acht maanden lang, van Londen, Parijs tot Tokio waar hij immense populair is. “Ik vond Stéphane zeer sympathiek, hij drong zich nooit op, bleef op de achtergrond.”
Toevoegend: Ik hoop dat de film inspireert. En echt het kan, als je een droom hebt, kan deze uitkomen.”
Paul Smith, Gentleman Designer is een onderhoudende documentaire, maar niet veel meer. Aardig om te zien is Smiths passie voor fotografie. Hij maakt de hele dag foto’s van alles wat los en vast zit; een gele brievenbus met een gekke sticker, een kleurrijke kermisattractie, immers, zegt hij, je weet maar nooit en het kan altijd ideeën opleveren: een motief voor een sjaal of een portemonnee. Een grapjas is hij ook, als hij in de film met een zwarte boa die achter uit zijn broek wappert een hinnikend paard in galop nadoet om zijn personeel te entertainen. Britse humor zullen we maar zeggen.
Paul Smith Notes
Wat ik niet wist, is dat Smith sinds enkele seizoenen zijn eigen reclamecampagnes schiet. Wat ik ook niet wist is dat hij vaak vlooienmarkten bezoekt op zoek naar bijzonder vintage kleding. “Ik kopieer niks, maar gebruik elementen, knopen, dessins.” Hilarisch is een klagende Smith op Portobelloroad market: “Alles is zó duur geworden nu meer ontwerpers de markt afschuimen.”
De multimiljonair blijkt op zijn pensioengerechtigde leeftijd nog altijd zeer betrokken bij zijn bedrijf. Dag en nacht krabbelt hij briefjes vol aantekeningen (die hij de volgende dag dan niet meer snapt), hij zoekt bijzondere decoratiespullen voor zijn winkels, bijvoorbeeld alles wat met John Lennon te maken heeft: “Ik ben een kind van de jaren zestig”. De film toont ook flashbackbeelden van die woelige jaren met de door Smith bewonderde dandymode en artistiek geklede popsterren, sinds hij (ja hij wel!) moe is van bloemetjes en streepjes – alweer een paar jaar zijn grootste inspiratiebron.
Paul en ik
Hoe betrokken Smith ook lijkt in de film, hij wekt meer de indruk van een toeschouwer in zijn eigen megabedrijf, dan iemand die werkelijk met zijn neus bovenop ontwerpen, marketing, modellencasting, show en sales zit. Zeker is dat Paul Smith zich in die rol prima vermaakt. En dat is best inspirerend.
Paul Smith, Gentleman Designer wordt deze week verschillende keren uitgezonden op ARTE, en later op Nederland 2 door de Avro. Het Franstalige boek Paul Smith Notes verschijnt volgend jaar in het Engels en Nederlands.
Reageren is niet (meer) mogelijk.