Voor alle duidelijkheid, ik zweer het, zelf bezit ik geen enkel paar – en aan steekpenningen doe ik niet. Tuurlijk, het liefst zou ik ze wel hebben, in het zwart, in het roze, met camouflageprint of die te gekke limited editions van Jimmy Choo voor Ugg. Waren die ontroerende plompe stappers opeens bezaaid met agressieve metalen studs (€ 700 en nog wat). Lidewij Edelkoort was één van de eerste die ze had, zag ik op een foto. Ha, dacht ik, ik ben niet gek, als de hogepriesteres van het trendforecasten zich zo durft te laten fotograferen, dan hoef ik me ook niet langer te schamen voor een ode aan de Ugg.
De omgekeerde schapen hadden trouwens een stroeve start. De Ugg Australia laars bestaat al sinds 1978 en verscheen jaren geleden voor het eerst op de moderadar door voormalig Baywatch-ster Pamela Anderson (nu fel antibont) die het warme schoeisel met een felrood zwempak droeg.
Inderdaad, een moeilijke combinatie, maar Ugg boots en ook de laarzen van concurrent Emu Australia, horen van oorsprong echt op het strand thuis. Surfers dragen ze om hun voeten warm te houden.
Tegenwoordig doet Ugg zijn best om ons te laten geloven dat ze meer kunnen dan een paar flappen schaap aan elkaar stikken, en dat ze ook veelzijdig en modieus zijn. Naast de bekende Classic tall en Classic short lanceerde Ugg onlangs dijhoge laarzen die met torenhoge hakken (1200 euro) totaal niet doen denken aan het gemakschoeisel dat uit zelfbescherming mijn huis niet in komt. Je weet: haal deze pantoffelachtigen in huis, en je verliest je style credibility. Het gaat dan net zo als met de skinny-stretch jeans en joggingbroek: ze gaan nooit meer uit. En het ergst: je hoort bij het massale Ugg schapenleger. Met de schoen is niks mis, het is design op zijn puurst.
Reageren is niet (meer) mogelijk.