Jonathan Christopher en Nanna van Blaaderen zijn de winnaars van respectievelijk de menswear en womenswear categorie van de 2015/16 International Woolmark Prize Europe regional final.
Twintig landen en evenzoveel ontwerpers deden dit jaar mee aan de International Woolmark Prize. Alle ontwerpers ontwierpen een collectie van zes outfits met Australische merino wol, waarvan ze één uitvoerden voor de wedstrijd. Gisteren vond de regionale finale plaats in het MoMu in Antwerpern. Één womenswear en één menswear ontwerper zal Europa vertegenwoordigen in de finales in Florence in januari 2016 (menswear) en New York in februari 2016 (womenswear).
Met een award en 50.000 Australische dollars gaan Nanna (womenswear) en Jonathan (menswear), de finale tegemoet. Fenna Wenselaar sprak de winnaars. Beiden nog helemaal van hun à propos. Jonathan draagt een permanente grijns op zijn gezicht afwisselend met een ontzettend verbaasde blik, alsof hij zich afvraagt: ‘Heb ik echt gewonnen?’
Zeg Jonathan, wat maakt Marino wol zo fijn om mee te werken?
“Het standaardbeeld dat mensen hebben van wol is volledig onterecht. Ze denken aan dikke kriebeltruien en wollen sokken, terwijl wol ontzettend veelzijdig is. Het is waterafstotend en isolerend. Een mooi natuur product waar je van alles mee kunt!”
Hoe is je ontwerpproces begonnen?
“Van creatieve blokkades heb ik geen last. Ik blijf bij mezelf en ga niet buiten mijn straatje. Deze collectie begon met het kijken naar de zee, hoe het water in elkaar overloopt, de veranderlijke lagen en de diepte. Vanuit dat idee kwam ik op zeemannen, de natuur en genderstructuren. In mijn mannencollecties vind ik experiment interessant. Ik zou willen dat mannen meer durven. In mijn collectie zie je veel lagen, netten en breisels.”
Dus je houdt je bezig met het doorbreken van taboes?
“Ik zoek taboes niet perse op. Ik vind het wel interessant te bevragen wat wel en niet kan. Die verschillen tussen culturen wekken mijn interesse. Provoceren is bij mij geen doel. Comfort en draagbaarheid staan bij mij voorop.”
Heb je iemand in gedachten tijdens het ontwerpen?
“Ik wil geen hokjes vormen over wie mijn kleding aan doet. Wat mij betreft kan een vrouw er ook in lopen. Op academies willen ze dat je bedenkt voor wie je ontwerpt en dat je in hokjes denkt. Ik heb me daar altijd tegen verzet. De drager van mijn kleding heeft durf. Dat kan iedereen zijn.”
Nanna ontwierp een witte outfit. Ze heeft twee passies: design en dieren. Haar ontwerpen zijn hier een mix van.
Wat maakt Marino wol zo fijn om mee te werken?
“Het is het meest menseigen van alle textiel. Wol voelt prettig aan op de huid, is licht, drijft vocht af. Deze wol lijkt, van alle textiel, het meest op het menselijk haar.”
Je hele outfit is gemaakt in het wit, waarom is dat?
“Ik maak al mijn prototypes in het wit, zodat je de structuren van de stoffen beter kunt zien. Commercieel gezien werken kleuren als donkerblauw, grijs en zwart beter. Mensen willen niet altijd wit aan.”
Wat is jouw ontwerp visie?
“Ik wil op kleine schaal mijn bijdrage leveren aan de industrie. Sexy en elegante ontwerpen, maar op een verantwoorde manier. Ik produceer lokaal en ik gebruik natuurlijke materialen. Als ambacht verdwijnt gaat er zoveel verloren. Verdieping is nodig om kwaliteit te bewaren. Als ik zou produceren in China, kan ik niet even langs gaan om te brainstormen en samen oplossingen te zoeken.”
Wat was je uitgangspunt voor deze collectie?
‘Meestal neem ik dieren als uitgangspunt. Nu ging ik de uitdaging aan om de vrouw als uitgangspunt te nemen. Er is de afgelopen jaren veel veranderd in het leven van de vrouw en ik vraag me af, zijn we over geëmancipeerd? Vrouwen hebben behoefte aan gevoeligheid en zachtheid, ik vraag me af hoe je deze kan waarborgen. Mijn collectie ‘moving grace’ is een elegante collectie met veel bewegingsvrijheid.”
Reageren is niet (meer) mogelijk.