Heb je ’t al gehoord, de ophef vanuit Amerika over de gekte rond modeshows in New York?
Er zouden journalisten zijn die zich mateloos ergeren aan de grote concentraties bloggers op modeshowlocaties. Rondom het Lincoln Center, het hart van de modeweek, wemelt het halfjaarlijks van ijdel blogvolk dat niets anders doet dan elkaar fotograferen in gesponsorde mode.
Het schijnt niet de enige ergernis te zijn, veel erger vindt het journaille dat bloggers zelfs binnen komen bij shows. Ze bezetten zelfs betere plekken dan de schrijvende pers die bij wijze van spreken al begon toen die ‘irritante’ bloggers nog niet eens geboren waren. Wat ik hiervan vind als, ahum, ervaringsdeskundige?
De modewereld is hiërarchisch, dus ook wat betreft seatings – wie waar zit bij een show. Hoofdredacteuren van de belangrijkste bladen zitten altijd vooraan en in het midden, hun redacteuren en stylisten eromheen gedrapeerd. Grote inkopers mogen ook frontrow. Zo’n tien jaar geleden rukte de celebrity-cultuur op en werd het drukker en drukker frontrow. Voor iemand als Madonna wilden de bladen best inschikken. Wenkbrauwen gingen fronsen bij de komst van invloedrijke celebrity-stylisten, nog meer beroemdheden, ex-topmodellen en it-girls.
De seating-logica sneed opeens totaal geen hout met de komst van de toen dertienjarige blogger Tavi die al snel gezelschap kreeg van Bryan Boy. Op Anna Wintour, Carine Roitfeld en Suzy Menkes na was zo’n beetje iedereen van de front row gekukeld. En nu? Er zijn meer blogsterren en beroemdheden dan ooit. Wat de klagers vergeten is dat alles de keus is van de ontwerpers en persbureaus. Met die wetenschap zijn we toch uitgepraat? Hiërarchisch betekent dat de baas beslist. Wen der maar aan.
Reageren is niet (meer) mogelijk.