De laatste weken zat ik zo’n beetje elke dag met mijn neus in de zomercollecties voor 2013 om daaruit de nieuwe trends te distilleren. Zonde, dacht ik bij de schitterende zomercollectie van Balenciaga. Zonde, dat Nicolas Ghesquière vorige maand is opgestapt en dat dit dus zijn allerlaatste voor dat label is.
Wat ik dacht toen ik hoorde dat Alexander Wang zijn plek had ingenomen? Het liet me harstikke koud. Deep down interesseerde het me geen bal. Balenciaga is mijn all time favorite label. Wat mij betreft mochten ze het merk opheffen. Zou het ooit weer zo subliem worden? Maar die Fransen dachten daar natuurlijk anders over: the show must go on.
Eind juli had ik Ghesquière nog geïnterviewd, de aanleiding was het Florabotanica parfum. Hij was goedlachs, luidruchtig, amusant. Totaal anders dan hij wordt afgeschilderd in de media: verlegen en arrogant. Ik zat tegenover een bevlogen ontwerper die vertelde dat er amper geld was toen hij vijftien jaar geleden begon bij Balenciaga. Dat hij niet zoals gebruikelijk – naast een showcollectie – een sales- en uitleencollectie kon maken. Hoewel hij best wilde, kón hij daarom bijna niks uitlenen aan bladen. Het bracht hem op het idee om Balenciaga heel exclusief in de markt te zetten. Bij Balenciaga leerde hij van een nood een deugd te maken en te goochelen met budgetten.
Ik sprak Ghesquière in juli, ruim twee maanden voor de debuutshows van Hedi Slimane voor Yves Saint Laurent en Raf Simons voor Dior. Ik stipte al die veranderingen aan. Ghesquière haalde zijn schouders erover op, hij had het druk genoeg met zijn eigen ding. Achteraf gezien moet hij toen al met een scheef oog hebben gekeken naar Slimane. Alles wat het nieuwe YSL kroonprinsje wenste werd gerealiseerd door PPR, de eigenaar van Saint Laurent Paris, maar ook Balenciaga en Gucci. “Wil je het iconische YSL veranderen, prima Hedi, verzin maar wat leuks. Werk je liever in LA en niet in het grootste stadspaleis van Parijs, goed hoor jongen. Wil je dat we die domme manager ontslaan van de winkel in Beverly Hills die jou niet meteen herkende? Doen we.” Zoiets.
Het verhaal gaat dat al die uitsloverij vanuit PPR de reden zou zijn van het vertrek van Ghesquière. Wat investeringen betreft, zou de focus liggen op Saint Laurent Paris en niet op Balenciaga. PPR wil dat Slimane het legendarische modehuis niet alleen omtovert tot een hit, maar er ook een commercieel succes van gaat maken. Met dat eerste schiet het nog niet zo op, maar met dat commerciële zal het best lukken. Kijk op de ysl.com en je ziet dat er voor bepaalde artikelen al wachtlijsten zijn.
Terug naar Alexander Wang. Wat weten we eigenlijk over deze androgyne verschijning die in maart zijn eerste collectie gaat showen voor Balenciaga. De langharige Wang loopt tegen de dertig maar ziet er uit als een tiener. Hij is van Chinese komaf, zijn familie woont in Hongkong. Dat bij zijn nieuwe baan zijn afkomst een rol speelt is geen geheim. In de mode wordt het geld de komende jaren verdiend in China en Amerika.
Wang is ambitieus, rond zijn achttiende begon hij zijn eigen label. Zijn stijl is urban, nonchalant en een tikje sportief. Van een Amsterdamse winkelier – Cowboys 2 Catwalk in de Utrechtsestraat – die het label verkoopt, weet ik dat alles van zijn hand verkoopt. Dus niet alleen zoals bij veel designerslabels een tas, maar alles. De grote kaskraker van Balenciaga is al jaren de stoere motorcyclebag. Alexander Wang weet dus wat hem te wachten staat. Eigenlijk kijk ik daar best naar uit.
Lees op www.vogue.nl mijn nieuwe column over onder andere Yoko, John en Janice
Reageren is niet (meer) mogelijk.