Koude mode-oorlog

Een toonaangevende modejournaliste in een openbare brief uitmaken voor ‘een pestkop’ en ‘een stand-up comedian’. Hedi Slimane, die in oktober debuteerde voor het legendarische Yves Saint Laurent, durft het een poosje geleden

Aanleiding van de openlijke pesterij was een bij Slimane slecht gevallen recensie. Terwijl toonaangevende pers als Women’s Wear Daily schreef dat de Saint Laurent Paris collectie ‘supercool’ was, en Pierre Bergé, voormalig partner van Saint Laurent jubelde dat de show ‘sublime’ was.

Terwijl Suzy Menkes van The International Herald Tribune zich beleefd inhield, blogde haar collega Cathy Horyn van The New York Times eerlijk dat ze veel meer van Slimane’s debuut had verwacht en dat ‘de collectie een ziel miste’. Ze voegde er nog fijntjes aan toe dat concurrenten Balenciaga, Dior, Givenchy, Céline en Lanvin gelukkig wél een topcollectie hadden afgeleverd.

Horyn hád gelijk, Slimane’s veel gehypte show was een deceptie. Overigens had Horyn de show aan de hand van foto’s gerecenseerd, lijfelijk was ze afwezig, want Slimane wilde haar niet in de zaal hebben. Een eerdere publicatie van Horyn over zijn tijd bij Dior Homme was hem in het verkeerde keelgat geschoten.

Goed, dat Hedi Slimane nogal snel is aangebrand weten we nu wel. Is hij voor de verandering eens niet irritant, dan is het wel het overijverige YSL pr-bureau met onbeheersbare controle-drift. Zo werd het invloedrijke blog Business Of Fashion gesommeerd om een overigens keurig stuk over de rebranding van het merk te herzien. Dat BOF kan fluiten naar een uitnodiging voor de show in maart staat vast. Slimane liet ook al weten dat hij zo lang (ja hoelang zou dat nog zijn?) hij de dienst uit maakt bij Saint Laurent Paris, Cathy Horyn nooit meer een plek zal krijgen bij een show.

Modejournalisten ‘blacklisten’, het gebeurt regelmatig. Naast Horyn is onder andere ook de (onbekende) InStyle redactrice Annette Weber niet welkom. De Duitse had zo haar eigen originele reden waarom ze niet was uitgenodigd. ‘De Fransen houden niet van Duitsers. Het hoort bij hun erfgoed om een hekel aan ons Duisters te hebben. Volgens Fransen zijn we lelijk, dik en niet stijlvol.’