Jacob Kok (1979) hield zich na zijn afstuderen van de Gerrit Rietveld Academie in 2005 bezig met meerdere kunstdisciplines, waaronder video art. Tegenwoordig werkt hij driedimensionaal en is mode het medium waarmee hij zijn verhaal vertelt. Hij won in 2011 Project Catwalk en showt tijdens de Amsterdam Fashion Week.
Om eens lekker te beginnen met een voor de hand liggende vraag. Wat heeft dat winnen van Project Catwalk opgeleverd?
Nou, je krijgt een geheel verzorgde show op de Amsterdam Fashion Week. Dat is natuurlijk fantastisch, maar wel heel eng. Het is nu wel de hele wereld die meekijkt. Ik was relatief veilig tijdens Project Catwalk, ik moet me nu gaan meten met de rest van de wereld. Het is afgelopen met spelen.
Ik hoor het Stacey Rookhuizen, presentatrice van Project Catwalk nog zeggen: “ Je bent zo goed als je laatste collectie.” Met jouw laatste collectie won je Project Catwalk. Het was jouw modieuze vertaling van de oerknal. Het uitdijende heelal kwam terug in vervreemdende silhouetten met uitdijende elementen. Krijgen we weer zo’n statement te zien?
Nee, ik heb ditmaal een heel andere invalshoek. Ik ben meer een verhaal aan het vertellen. Geen gekke dingen. Het is meer draagbaar. Want ik wil niet dat ik straks bekend sta als de ontwerper die gekke dingen doet. Dat ze straks zeggen: “Dat is die maffe modeontwerper, weet je wel.”
Je wilt meer jouw veelzijdigheid laten zien?
Ik wil in principe veel meer laten zien dan alleen mode. Het gaat bij mij primair om het verhalende aspect. Daarom denk ik ook niet dat ik per definitie een modeontwerper ben.
Beeldend kunstenaar?
Nou er wordt altijd van me verwacht dat ik altijd alles duidelijk heb ik mijn hoofd, dat werkt zo niet bij mij. Ik denk ook niet dat dat moet. Ik zou het eerder als art-director willen omschrijven. Ik ben een samensteller. Om mijn verhaal duidelijk te maken ben ik multidisciplinair. Er zijn mensen die zes maanden nodig hebben om een jurk te maken en daarmee iets vertellen. Dat zou ik nooit doen. Als ik een jurk nodig heb om iets te vertellen dan zoek ik die juiste jurk en koop hem. Dat zou ik kunnen doen, zeg maar. In zes maanden tijd kan ik zoveel meer doen. Het is een kwestie van de essentiële vertegenwoordigers van het verhaal bij elkaar te zoeken. Zo werk ik gewoon. Kijk, ik heb ook nooit de ambitie gehad om op de fashion week te staan. Mijn interesse ligt in het vertellen van een verhaal. Ik wil mooie dingen maken.
Ben je er gevoelig voor dat je naam nu gelinkt gaat worden met mode?
Ik ben blij dat mijn naam gelinkt is met mode. Want ik ben ook gewoon erg geïnteresseerd in de tijdgeest. Het veranderlijke van de trends in mode en maatschappij.
Ik vraag dat omdat er kunstenaars zijn die niet in de draaimolen van de modewereld willen terechtkomen. Omdat ze niet houden van het verwachtingspatroon van elk jaar twee collecties. Het zou zoveel druk geven dat er geen tijd overblijft voor andere projecten.
Op dit moment houd ik me gewoon bezig met mode. Opzoek gaan naar verkooppunten en producenten voor mijn producten wil ik niet. Het is geen business voor mij. Het gaat me om de projecten waarmee ik mijn verhalen vertel.
Wat ga je ons vertellen met je collectie tijdens de fashion week?
Mijn verhaal heet ‘schat zoeken’. Het zit vol kledingreferenties. Voornamelijk referenties naar werkkleding en met name mijnwerkers. Niet alleen maar hoor. In alle outfits zit een schat verborgen.
Een schat?
Een schat kan bijvoorbeeld een weefsel zijn. Ik heb heel veel tijd doorgebracht in het Textielmuseum in Tilburg waar ik allerlei eigen weefsels heb ontwikkelt. Die weefsels zijn mijn schatten.
In je eerdere collecties zag ik aliens en een verhaal over overlevingstechnieken in de diepzee. Maar ook over de tegenstrijdigheden tussen lichaam en geest.
Ja dat heb ik gedaan ja. Die hoofden van aliens waren ter illustratie van de defecten van de menselijke geest. De defecten van het menselijk lichaam zijn te zien en daar kunnen we soms makkelijk wat aan doen. Maar de mens is zo’n ingewikkeld wezen. De geestelijke kant van de mens is onderschat.
Qua ingewikkelde wezens zit je in de mode wel goed.
Ja dat klopt ja.
Je bent zelf ook steeds op onderzoek. Je moet iets ontdekken. Je collecties zijn niet concreet geïnspireerd op iets.
Tsja ik weet ook niet waar dat vandaan komt.
Ik denk je academische achtergrond bij Rietveld.
Zou je denken.
Ik weet het wel zeker.
Ja misschien wel. Alhoewel ik ben nu natuurlijk wel een stuk concreter met mijn show die heel veel kledingelementen vertoont. Een stuk draagbaarder. Ik wilde er wel steeds een gek silhouet tussenstoppen. Omdat het allemaal zo concreet was. Er moest iets mysterieus in. Iets duisters, daar waar het wringt. Daar waar het niet supergezellig is, is ’t leuk.
Door Martino Bidotti
Reageren is niet (meer) mogelijk.