#20 ‘Of ik naar Milaan wil voor een parfum presentatie?’

‘Als er een mogelijkheid is om Mr. Armani te spreken zeker!’ luidde mijn antwoord.

Mijn persreisjes duren nooit langer dan 2 dagen – 1 dag heen, volgende dag terug. Als freelancer is tijd geld, bij terugkomst moet het artikel nog worden geschreven. Zit dat mee, dan lukt dat in een dag, maar dat is eerder een uitzondering. Nee, financieel zijn persreisjes voor mij niet interessant. Spraakmakend zijn ze altijd.

Lees en lach. Zoals het een luxelabel betaamt, heeft ook Armani eigen hotels met niet minder dan vijf sterren. In Milaan huist het Armani hotel als een glazen doos op een imposante Armani winkel in de Via Allessandro Manzoni. Vanuit de lift stap je in een gitzwart gelakte lobby. Maar wat zie snel op lak? Juist: stof. Waar staat Armani voor? Juist perfectie. De ganse dag is het personeel met stofvreters in de weer.

De hotelkamer was wellicht minder stofvrij, want uitgevoerd in Armani’s favoriete kleur: greige (mix beige en grijs). Van het marmeren bad, de keuken bekleed met roggenleer, tot de badjas aan toe, alles was gekmakend greige.

Op het slaapkamerkastje stond een vreemde afstandsbediening, het bleek mijn ‘elektrische butler’. Het ding bleek onmisbaar. Alle 313 lichtpunten in de kamer waren er op aangesloten, net als de televisie, airco, de waterkoker, de wekker, het verstelbare bed, maar ook de gordijnen. De elektrische butler en ik kregen al snel ruzie. Ik verloor. Die nacht sliep ik met het licht aan, de gordijnen open, de televisie aan en de airco op -3. Wel vijf sterren.

Oja, toen ik ’s avonds in het greige bad lag, zag ik een touwtje hangen. Opstandig – door die elektrische butler – trok ik in een reflex aan het touwtje. Het alarm. Niemand kwam mij gelukkig redden. Pas ‘s nachts om een uur of drie werd ik gewekt door de elektrische butler. If I needed help?

Toen moest de persdag nog beginnen.