Onlangs interviewde ik Sonny Groo, stylist en uitgever, hoofdredacteur van Mykro, een halfjaarlijks tijdschrift in stijlvol zwart-wit dat onder andere te koop is bij Colette in Parijs.
Groo leerde alles in de praktijk, zijn modecarrière begon met een stage bij een persbureau.
“Van kleins af aan, wilde ik altijd al met mode bezig zijn. Of je daar geld mee kon verdienen wist ik niet eens. Wat ik precies wilde studeren wist ik ook niet. Toen ik in 2007 zag dat het pr-bureau Begeer en Blaak stagiaires zochten, mailde ik: “Hoi ik ben Sonny, ik studeer niet, maar ik weet best veel over mode.”
Ik werd aangenomen. Ik zag dat stylisten kleding kwamen lenen en dacht o, daar valt dus geld mee te verdienen. Terwijl ik werkte bij Begeer en Blaak ben ik stylisten gaan assisteren en heb ik een cursus styling gedaan bij Artemis.
Door Begeer en Blaak werd ik langs redacties gestuurd met spullen, zo leerde ik alle editors kennen.
Ik vond styling zo leuk dat ik stopte bij Begeer en Blaak, en full-time stylist werd. Vervolgens heb ik vier maanden werkeloos thuis gezeten. Ja, mensen vonden mijn werk wel leuk, maar niemand gaf me werk of een baan. Ik dacht dat ik alles wel snapte, leuke kleding bij elkaar kon regelen, maar ik had geen idee hoe de businessside en communicatie werkte.
Maar omdat ik zo jong was, en ambitieus en naïef, kreeg ik veel voor elkaar. Met werk ging ik bluffen: tegen persbureaus zeggen dat ik bezig was met een opdracht, zo kon ik dan kleding lenen. Zo deed ik eens eens shoot waarbij ik rekening had gehouden met de merkenkeuze en adverteerders, hiermee ging ik naar Blend en zei dat ik speciaal voor hen een productie had gemaakt. Ze vonden het leuk en publiceerden de shoot. Om geld te verdienen werkte ik ondertussen bij een bakker.
Het balletje ging rollen na deelname aan de Elle Style Awards, ik werd opgepikt door het agentschap View Agency, zij regelden best veel betaalde klussen, van Holland Casino tot T-Mobile. Opeens ging ik geld verdienen, echt te gek. Nadeel: mijn portfolio werd erg commercieel.
Na twee jaar View Agency ben ik daar weg gegaan en werd ik voor Blend samen met Joff internationaal fashioneditor.
In 2008 had ik het digitale platform Mykro opgezet. Dat kwam voort uit mijn blog op MySpace waar ik in 2006 mee begonnen was. Dat ging heel goed. Ik kwam zo op blogger.com. Bloggers werden een hype, ik leerde al snel dat ik niet de commerciële kant op wilde. In 2011 heb ik alles gestopt. Ik vond het tijd worden voor persoonlijke groei, ik heb die periode afgesloten met een boekje, en ben toen gaan backpakken.
Na een pauze van anderhalf jaar, waarin ik veel heb geleerd, wilde ik verder met Mykro als blad omdat ik anders nergens de mogelijkheid kreeg om zelf te bepalen met wie ik wilde werken. Mykro was de oplossing.
In het begin draaide het erg om mij. Ik vind het leuk dat Mykro nu een platform is en dus minder om mij gaat, maar ook om de teams waarmee ik werk.
Wat ik heb geleerd is dat kwaliteit tijd kost. Het maken van een blad op zich is niet moeilijk, maar zorgen dat de kwaliteit over vijf jaar nog goed is, dat is de uitdaging. Ik kan makkelijk een blad vullen met bestaand beeld, maar zelf schieten is fantastisch. Als we voor een productie niet zelf een portret mogen schieten, dan doen we het niet. Zo maken we het ons zelf wel moeilijker.
Wat investeren betreft, in het begin was het zo: gewoon doen. Het klinkt cliché maar het niet doen is voor mij geen optie, absoluut niet. Ik zou heel erg ongelukkig worden als ik niet dit soort dingen kan doen. Van creatieve mensen met mooie verhalen bloei ik helemaal op, dat is alles waard.
Een blad runnen betekent heel zuinig zijn. Waar ik van schrok is de verzendkosten. Op het postkantoor kreeg ik haast een hartaanval toen ik hoorde dat het verzenden in Europa 10 euro kost, en buiten Europa 18 euro. Ik moest tachtig exemplaren versturen.
Nog een les: als je spontaan dingen bedenkt en in gang zet, dan is er geen weg meer terug. Zo ben ik bezig met een applicatie, en de website, en die zijn vréselijk duur. Maar ik merk nu al: er is no way back. Het is geweldig als je met je telefoon over een pagina gaat en dan de muziek hoort bij de tekst van degene die is geïnterviewd.
Ik leer alles in de praktijk. Ik verzamel mensen om me heen die net zo gek op mode zijn als ik. Een plan b is er niet voor mij.”
Eerder gepubliceerd in LINK
Reageren is niet (meer) mogelijk.