In de International New York Times stond dinsdag een groot interview met ‘onze’ Inez en Vinoodh.
Het verhaal begint gezellig.De auteur, Lauren Lipton, meldt dat de foto’s van het duo momenteel overal zijn te zien: van covers tot campagnes en in kunstgaleries. Ze beschrijft de New Yorkse loft waar Inez en Vinoodh met hun zoontje wonen, ze quoot mensen die zowel het werk als de persoonlijkheid van de Nederlanders prijzen. Natalie Massenet van netaporter.com noemt ze bijvoorbeeld de twee coolste mensen van de planeet.
Plotseling verandert de toon van het verhaal, en stelt de auteur ten onrechte vast dat Inez en Vinoodh niet beschikken over een eigen stijl, zoals wel bijvoorbeeld een David LaChapelle of Terry Richardson. Vervolgens betitelt Lipton hun werk van de laatste jaren als mainstream; fashion-insiders fluisterden haar in dat Inez en Vinoodh al jaren niet meer innovatief zouden zijn.
En die parfum voor Byredo, wie koopt die eigenlijk? En die sieradenlijn moet dat nou? Zo gaat het artikel maar door. Dat Inez van Lamsweerde en Vinoodh Matadin samenwerken met de Gagosian Gallery zou betekenen dat ze zich in de uitverkoop gooien – een bespottelijke uitspraak over de belangrijkste galerie ter wereld die alleen samenwerkt met topkunstenaars.
Of er is in het artikel iets vreselijk mis gegaan tijdens de eindredactie – ‘hé, is je stuk niet té positief’ – of die Miss Lipton komt net kijken in de journalistiek. Stom.
Reageren is niet (meer) mogelijk.