Carven, stokoud modelabel en knap gerevamped door Guillaume Henry, lanceerde onlangs Carven Le Parfum. Als Carvenfan was ik er als de kippen bij toen de geur dit voorjaar gepresenteerd werd in het Parijse Colette. Het Franse Carven, opgezet in 1945 door Madame Carmen Tomassa, ze is nu 104, heeft wat geuren betreft een reputatie hoog te houden met bestsellers als Ma Griffe (1948) en Vetiver (1957).
Alleen al vanwege de ‘neus’ Francis Kurkdjian en de verpakking – een minimalistische flacon met speels lintje in mintgroen met goud afgebiesde verpakking – zou ik deze geur blind kopen. Verstand komt met de jaren, dus eerst toch even ruiken. Het watertje bevalt, is fris, luchtig en zoet. Dat laatste komt door mandarijn, het is zacht door het aanwezige jasmijn. Eenvoudig en sensueel.
Ondanks de schappelijke prijs van 65 euro, neem ik de geur vanwege een tijdelijk gevalletje van court d’argent nog niet mee, maar lang zal het niet duren, vermoed ik.
De teleurstelling is groot als Carven Le Parfum na een uur totaal vervlogen blijkt. Foetsie. Jammer, al blijft de betaalbare geur een leuk hebbedingetje, en sluit ik aankoop niet uit. Kort en heftig kan aangenaam zijn.
Wanneer deze geur uitkomt in Nederland weet ik niet, vooralsnog te koop bij Colette in Parijs en vanaf mei bij Harrods in Londen.
Reageren is niet (meer) mogelijk.