Pyjama´s bij Rochas en verenpracht bij Dries van Noten

Aankomst in Parijs, hup koffers dumpen, brievenbus legen, snel uitnodiging doorspitten, krachtvoer inslaan bij de biowinkel Naturalia aan de boulevard Sébastopol, en hopla aan de slag!

Rue Cambon. Marco Zanini – hij werkte eerder voor Versace, verprutste het bij Halston – houdt het vooralsnog vol bij Rochas. Zijn collecties zijn niet bepaald hemelbestormend, maar Zanini heeft het oude modehuis, in 1925 opgericht door Marcel Rochas, wel voorzien van zijn eigen stempel: nonchalant vrouwelijk met couture invloeden.

Zanini ontwerpt uiterst draagbare kleding, zoals altijd veel basic breigoed, en ook veel tweedelige pakjes – ensembles – bestaande uit getailleerd jasjes met klokkende schootjes en wijde cirkelrokken uitgevoerd in stoer tweed.  De speelse noot, en die was hoognodig, bestond uit enkele satijnen pyjama-achtige pakken in zoete pasteltinten als lila roze.

Missers waren oversized jurken en jassen, waaronder een swagger als een tent met bloemetjesbehangprint waar je tien kinderen onder kon verbergen  – lachwekkend. Een experimenteel label als Commes des Garçons komt daar wel mee weg. Afsluiters waren enkele satijnen avondjurken met uitspattingen van stof aan de achterkant: oubollig. De modellen hadden glamourkapsels en waren up-to-date met forse Cara Delvigne wenkbrauwen. Uiteindelijk toonde Zanini een weinig spectaculaire collectie, en ben ik benieuwd hoelang de Italiaan nog de Rochas post blijft bezetten.

Bij Dries Van Noten was de vraag of hij de succesvolle lijn van zijn vorige grunge couturecollectie kon vasthouden. Van Noten overtuigde met een fantasievolle gelaagde collectie – rok over broek, jurk, rok bestaande uit drie of meer lagen – dat werk. Mannelijke pakken in combinatie met preppy college-strepen, comfi slobbertruien en dezelfde stukken versierd met barokke borduursels. Van Noten kwam prima weg met deze uitgesproken remixen.

Voor de avond stak de Belg zijn ‘kipjes’ in luchtige veren. Zwarte tuniekachtige outfits met een verenrand op heuphoogte in combinatie met zwarte transparante voile deden denken aan een beroemde YSL outfit uit de sixties. Deden denken dus, ze waren toch anders, eigentijdser, en zo hoort het.