‘Vandaag presenteert Libelle de nieuwe mode én haar nieuwe modenummer met een fietsmodeshow’. Het staat op de site van Moti – Museum of the Image. De fietsparade is een onderdeel van de opening van de tentoonstelling Couture Graphique. Breda mijden, of toch gaan? De expositie klinkt aanlokkelijk en gaat over de relatie tussen mode en grafische vormgeving. Leuk onderwerp, geëxposeerd worden de decoratieve en communicatieve aspecten van mode. Maar wat als curator te kiezen? Het lijkt me bijkans gekmakend.
Met namen als Chanel en Louis Vuitton licht het persbericht een tipje van de sluier. Logomania zal aanbod komen, en wie weet misschien wat bijna niemand weet dat Coco Chanel haar fameuze ineengestrengelde c’s niet zelf heeft bedacht, of laten bedenken, maar rechtstreeks heeft overgenomen van Château de Cremat, een kasteel bij Nice, dat ze in de jaren twintig regelmatig bezocht, en waarvan ze erg onder de indruk was van de dubbele c’s in mozaïeken.
Aanbod komen zeker T-shirts met boodschappen. De meest spraakmakende was serie T’s van Katherine Hamnett waarmee ze in 1984 de Britse voorpagina’s haalde toen ze gekleed in een T-shirt met de tekst: “58% Don’t Want Pershing” (kernraketten) handenschuddend werd gefotografeerd met Margaret Thatcher, toen de premier van Groot-Brittannië. Met dit modieuze protest streed Hamnett begin jaren tachtig tegen de plaatsing van Amerikaanse kernraketten in Europa. De Britse modeactiviste nam het met andere gezeefdrukte T-shirts ook op voor bedreigde bossen (“Stop Acid Rain”) en walvissen (“Stop killing Whales). Sinds het anti-kruisraket statement van Hamnett baarden T-shirts niet meer zoveel politieke ophef.
Zou trouwens leuk zijn geweest als de legendarische Katherine Hamnett de tentoonstelling zou openen. Die zit in Parijs lees ik net op twitter. We moeten het doen met Silvana Simons, en niet te vergeten de Libelle fietsshow. Bas Kosters exposeert ook. Dolle boel vandaag, in Breda.
Reageren is niet (meer) mogelijk.