Modefotograaf/illustrator/kunstenaar Edland Man werkte voor verschillende Vogue’s, maar ook voor de onvolprezen Nederlandse Avenue en veel andere modetitels. Zijn eerste opdrachtgever was Anna Piaggi, en hij werkte onder Franco Sozanni. Edland Man vereeuwigde talrijke beroemde modellen in zijn volstrekt unieke collage-stijl. Zijn werk is momenteel te bewonderen in de Rotterdamse Kunsthal op de Jean Paul Gaultier tentoontstelling en vanaf 9 maart in Galerie Pictura in Groningen.
Je eerste werk dat je exposeert dateert uit 1985, je studeerde toen nog…
Ik zat in het vierde jaar van de Groningse Minerva Academie toen ik in de paasvakantie besloot om mijn – voor de schilder docenten onbegrijpelijke modetekeningen en collages – in Milaan aan het tijdschrift Vanity te laten zien. In dat blad zag ik dingen waar ik ook mee bezig was. Tot mijn grote verbazing kreeg ik direct een opdracht voor het maken van een serie mode-illustraties. Ik heb toen besloten om het laatste, vijfde, studiejaar in Milaan te blijven. In dat jaar heb ik drie maanden als graficus op de redactie van de Italiaanse Vogue gewerkt, een betere leerschool had ik niet kunnen krijgen.
En toen werkte je dus opeens in de mode
Ik had totaal geen mode achtergrond of ambities, Maar wel feeling met mode. Toen mijn vijf jaar oudere zus eens een Paris Match meenam heb ik die verslonden. Ik hield van bladen en vond de vrouwfiguren in modeschetsen van modeontwerpers in de bladen fantastisch door hun uitgerekte, gestileerde en anonieme karakter.
Begin jaren tachtig zag ik de mogelijkheid om kunst, design, mode en muziek tot een nieuwe beeldtaal te mixen. In 1982 had ik het hele zomerseizoen op Ibiza als decorateur gewerkt voor de discotheek KU. Daar vloeiden muziek, mode en het mondaine leven, in elkaar over. Door artiesten als Grace Jones, die werd ‘vormgegeven’ door Jean Paul Goude, maar ook een zangeres als Sade werd dat verder ontwikkeld. Hierdoor beïnvloed, begonnen modetijdschriften aan artistieke en trendy make overs. Ik greep mijn kansen en deed mee.
Op de modeafdeling op de academie had ik mood-boards die vaak collageachtig opgebouwd waren goed bekeken. Mijn mode illustraties voor Vanity en Vogue waren opgebouwd uit zwarte silhouetten die gedeeltelijk met pastel en collage werden ingekleurd. De figuren bleven een zwarte kant houden, en dat zag ik als mijn persoonlijke zijde. Dat er een persoonlijk tintje in mijn werk zat vond ik erg belangrijk!
Hoe stond in de jaren tachtig de illustratie ervoor?
Die tijd was een explosie van creativiteit. De eerste Vanity nummers werden door Anna Piaggi gemaakt. Ze stonden vol illustraties van Antonio Lopez, foto’s kwamen niet voor in het blad. Later werden comic tekenaars uitgenodigd om mode illustraties te maken. Uniek toch?
In Parijs verscheen La Mode en Peinture Magazine, en het hippe tijdschrift Jil waar fotografie opnieuw werd uitgevonden door het als illustraties te gebruiken. Ook in de modereclame werd ineens weer heel veel illustratie gebruikt. Vier seizoenen lang maakte ik geïllustreerde campagnes voor de Milanese mode beurs “Milano Vende Moda”.
De mode in de jaren tachtig was vooral sexy, je hebt dat in je werk flink uitgebuit toch?
In de foto-collage series met de lange benen heb ik daar inderdaad lekker mee gestoeid. In 1987 was ik naast illustreren ook begonnen mode te fotograferen o.a. voor Vogue Espania. Die foto’s waren ook collages, na montage fotografeerde ik ze opnieuw, het resultaat was heel sfeervol. Met uitgesneden restmateriaal van de serie voor de Spaanse Vogue, plakte ik aan het gefotografeerde model enorme lange zwarte laklaarzen die ik uit ondeugende blaadjes sneed. Zo ontstonden sexy, onbereikbare Domina’s, die ook weer de link tussen mijn uitgerekte illustraties maakten. Dat was goed te zien in een serie met sjaals voor de Avenue (1988).
In het Conde Nast tijdschrift “Per Lui” van Franca Sozanni (nu Vogue it.) had ik de eerste publicatie van die Long Legged Ladies serie met de Bat woman.
Later deed ik de campagne voor Chiara Boni met het Nederlandse topmodel Marpessa die met wijd gespreide benen haar tong naar de wereld uitstak.
Ja, het waren sexy vrouwen, met de extreem hoge hakken en de belachelijke lange benen, zeker geen lieverdjes.
Had je een favoriete ontwerper wiens werk je graag illustreerde?
Voor Vanity kreeg je de opdracht om 20 illustraties binnen 3 of 4 dagen te maken. Tijd om de namen van de ontwerpers van de kleding te bestuderen was er nauwelijks. Ik had achteraf bekeken graag eens voor Mugler gewerkt, en een samenwerking met Moschino zat in de dop, maar is door zijn vroege overlijden niet van de grond gekomen.
In Rotterdam hangt nu ook werk, waren dat opdrachten, of vrij werk?
In de Kunsthal hangt de “Scorpio girl” die ik in ’88 voor Lei maakte, en een artist interpretation van een Gaultier foto voor Envelope mag. De originele versie had ik in 1990 voor Moda mag. gemaakt. Daarnaast zijn er vijf beelden met klassieke Gaultier topstukken die ik vorig jaar in Milaan geschoten heb. Die hele serie komt binnenkort in een belangrijk internationaal kunstblad uit.
Wat vind je van de huidige generatie illustratoren?
Via Facebook zie ik regelmatig mooi nieuw illustratiewerk voorbij komen. Twee jaar geleden ben ik weer gaan tekenen en schilderen. Ik had na jaren fotoshopwerk enorme behoefte om weer eens met materie om te gaan. Het plezier dat dat me weer geeft is onbeschrijfelijk!
Ik ben net terug uit Milaan waar ik twee modeseries voor bladen gefotografeerd heb. De nieuwe wereld campagne voor cosmetica beurs Cosmoprof is ook van mijn hand. Daarnaast werk ik aan mijn art series. Ruimte en enthousiasme om weer voor bladen te illustreren heb ik absoluut. Illustratie heeft een educatieve rol volgens mij, en mag daarom niet verdwijnen!
www.edlandman.com
http://edlandmanfashionillustrations.blogspot.com
http://edlandman.blogspot.com/
http://edlandmanart.blogspot.nl/
Edland Man. Out of the Dark. Opening 9 maart t/m 28 april. Galerie Pictura Groningen
Reageren is niet (meer) mogelijk.