Zondagavond sloot Marga Weimans de achttiende editie van de Amsterdam Fashion Week. Het programma, met grotendeels startende labels, was even gevarieerd als de kwaliteit. Voorbij kwam draagbare mannenmode, veel beha’s en boxers, couture en een paar commerciële labels. Tony Cohen verkocht zijn gedrapeerde jurkjes voor winter 2013/2014 al tijdens de show online.
De in totaal vijfendertig shows trokken, exclusief het Downtown-programma
op tachtig locaties in de stad, ongeveer 20.000 bezoekers.Bijna 400.000 mensen uit veertig landen bekeken de shows via livestreams. Dat is een flinke stijging ten opzichte van de juli-editie. “Toen logden 73.000 unieke bezoekers in”, zegt Louis Frequin van Frequin Producties die de live-registraties verzorgde.
Het gesprek van de modeweek ging over Muchachomalo, de enige show waar het draaide om wat in de kleding zat. Het ondergoedlabel, bekend om boxers met hysterische prints, opende met compleet wit geschilderde mannen, die Griekse Goden voor moesten stellen. ‘Niet zo sexy’, oordeelde Geer, die met ‘zijn valse’ zuster Goor, front row zat bij wat vooral leek op een Gay Fashion’s Night Out.
Stukken minder langdradig, de Muchachomalo-show duurde ruim twintig minuten, was de Maidenform lingerieshow die topless opende, wat stylist Ferry van der Nat enige overredingskracht kostte bij het Amerikaanse merk. Van der Nat combineerde de ‘blote’ shapewear stijlvol met ontwerpen van Nederlandse ontwerpers, zoals transparante opwaaiende plissérokken van David Laport en kokette hoofddeksels van Irene Bussenmaker die Lady Gaga tot haar klanten mag rekenen.
Dat sommige modemerken in een paar minuten meer ideeën laten zien dan andere in hun langgerekte shows, bewezen vooral de startende modelabels. Mannenmodeontwerper Marije de Haan maakte van elk van haar tien modellen een personage. Vaak ongure types, bijvoorbeeld keurig in pak, maar met lange overhemdenslippen die slordig onderuit het geklede pak uitstaken. Onheilspellend of schattig? Dat was de vraag bij een jongen met een valse blik in een lieflijk wit harig capeje met op de capuchon vertederende glitterhoorntjes. De devil in disguise, laten we het daar maar op houden.
Even fantasievol was de collectie van het Arnhemse label fredfarrowbrittavelontan. Oprichters Britt Tan en Fred Farrow, naaiden een kwartier voor de show relaxt nog wat lapjes aan elkaar. Het duo, dat voor de mode al naar Parijs verhuisde, toonde een opgewekte collectie met veel zelf gemaakte materialen. Een minimalistisch lichtblauw wollen jasje werd gedragen over een woest rokje dat veel weg had van een onregelmatig geknoopt wollen wandkleed. Daar deed ook een lange knalgele jurk aan denken, die door Farrow op het laatste moment nog was voorzien van wat rode en gele lapjes.
Minder onbevangen, en superstrak geregisseerd was de show van het succesvolle glamourlabel Supertrash waarin mode een ondergeschikte rol speelde. In de Hollandsche Manege aan de Overtoom vertoonde oprichter Olcay Gulsen haar modekuren voor zo’n duizend bezoekers. Het uitgangspunt van de collectie was – hoe kan het anders met een manege als locatie – de amazone. Minder voorspelbaar was de sensationele wijze waarop haar amazones de manege binnen werden gereden, in zwart leer op ruige quadmotoren, relaxter op een rijdende hooiberg, sportief op fietsen en Segways. Volkomen over de top was de finale met de opkomst van Gulsen op een zwart paard als Lady Godiva in een sm-pakje met zwiepende paardenstaart.
Bij Marga Weimans´ slotshow (foto: Peter Stigter) van de AFW speelde mode evenmin een hoofdrol. Voor de lichtgevende achtergrond van een verspringend rood, zwart, blauw lijnenpatroon toonde Weimans modellen gekleed in glanzende kubussen met onverwachte doorkijkjes. Meer kunst dan mode en meer gericht op hersenen en esthetiek dan op gevoel. Pas laat in de show maakten de kubussen plaats voor breedgeschouderde jurkjes, maar aan de sfeer veranderde dat niets. Het was de koele afsluiting van een modeweek zonder echte hoogtepunten.
Reageren is niet (meer) mogelijk.