Het valt me al een tijdje op, meisjes met panty’s met daarin enorme gaten. Ongelukje of opzet? Armoede of trend? Beide? Dat er een zweem van rebellie in de modelucht hangt is wel duidelijk. Terwijl braafheid overheerst op de internationale catwalks vertoont het straatbeeld steeds vaker invloeden uit de punkjarentachtig met leren jassen en boots beslagen met metalen studs en hipsters die zich vervaarlijke mohawk-kapselvariatie aanmeten. En dan zijn er dus die knollen van grungy gaten in panty’s. Aanvankelijk rafelig en vooral in jeans, maar nu ook in transparante beenbekleding. Zoals gezegd, op geen catwalk gezien, recent dan want in 2009 schokten de zusjes Rodarte nog wel met een punkcollectie, met lelijk gebreide gatentruien en kousen en pumps met zilveren spikes. Het zette toen geen trendje in.
Punk, zucht, het woord is weer eens gevallen. Ja punk (her)leeft. Vorig jaar nog met een grote tentoonstelling in het Centraal Museum Utrecht en volgend voorjaar in het Costume Institute van het New Yorkse Metropolitan Museum of Art, dat vanaf mei uitpakt met “Punk: Chaos to Couture”. Voorbij komen de originele punkstukken van Vivienne Westwood en Malcolm McLaren, de godmother en godfather van de punkbeweging, en er worden verbanden gelegd met de punk van weleer en de mode van de afgelopen dertig jaar. Natuurlijk ontbreekt Rodarte niet in New York. Ook present is de beroemde allesverhullende veiligheidsspeldenjurk van Gianni Versace’s die Elizabeth Hurley, toen een onbeduidend actricetje maar ook liefje van Hugh Grant, in één klap beroemd maakt. Terug naar de pantygaten: armoede of mode? Zie het zo: punk brak met alle moderegels, en sinds punk is alles mogelijk.
Reageren is niet (meer) mogelijk.