Onderweg naar Parijs. Op uitnodiging van Chanel ga ik zo naar een atelier dat borduurt voor Chanel, maar ook voor Givenchy, Yves Saint Laurent en Dior. Dat ze daar bovenmenselijke borduurprestaties verrichten, kon ik eind januari al concluderen tijdens de Chanel Haute Couture show. Die vond trouwens plaatst in een tot in detail nagebouwd vliegtuig dat was ‘geland’ in het Grand Palais. Zo’n tweehonderd passagiers zaten met de neus boven op 61 looks die razendsnel vanuit de cockpit zoefden over het middenpad.
Voorbij raceten jongensachtige modellen – Stella Tennant, Saskia de Brauw, Alice Dellal, maar ook pruillipje Lindsey Wixson. De couture stewardessen gingen gekleed in louter blauwtinten. Cool was het sluikslanke silhouet van cocktailjurkjes, avondjurken en jassen met lage tailles die eindigden rond heuphoogte. Daar zaten horizontale insnedes – een soort van discrete zakken – waar alle modellen hun handen in hadden gestoken. Lekker nonchalant, alsof het een jeans was, en geen avondjurk van tegen de honderdduizend euro.
Het idee zorgde voor een jonge vibe in de dure couture, had die ouwe Karl toch maar mooi verzonnen. Verder veel jurken en jassen met sculpturale afstaande wijde kragen, afgeronde bolle schouders en knap geconstrueerde mouwtjes.
Na een outfitje of dertig namen borduursels met stenen, pailletten, veertjes in hevigheid toe; glinsterende steentjes ‘sprongen’ zelfs van jurken over op de panty, omg, dacht ik, die panties! als dat geen hit wordt weet ik het niet meer, geen idee of ze inmiddels te koop zijn, straks niet vergeten te vragen, dan zie ik wie die petites mains zijn die uren, dagen, soms weken lang niets anders doen dan onverdroten kunstige steekjes borduren en steentjes stikken. Respect.
Reageren is niet (meer) mogelijk.