Soms kan mode nog best angstaanjagend zijn. In Parijs showde Thom Browne voor deze winter jacks en maskers die rijkelijk waren beslagen met ijzeren studs en spikes, die lang en scherp genoeg waren om iemands ogen mee uit te steken. Brrr. Punkoutfits uit de jaren tachtig verbleekten erbij.
Spikes, maar vooral studs in alle soorten en maten – bol, klein als speldenknoppen, piramidevormig – lijken wel een soort van nieuwe borduursels. Bijkomend voordeel: als versieringen zijn ze goedkoper dan borduursels, studs ram je zo in een stof, delicaat borduurwerk kost tijd.
De studsrage is eigenlijk al een tijdje aan de gang sinds het ordi Versace ze weer werkelijk overal in jast, maar ook veel ‘nette’ merken zoals Prada, Fendi en Burberry Prorsum kijken niet op een nesteltje minder of meer. Studsfabrikanten draaien overuren en produceren zelfs modellen in roze goud en andere kleuren voor de laatste high fashion mode.
Veertig jaar geleden veranderden punkers de mode radicaal met hun geverfde hanenkammen, gescheurde leren jacks, T-shirts en broeken beklad met primitieve tekeningen en opruiende kreten en ‘versieringen’ als metalen ritsen, kettingen en ander ijzerwerk. Om te beginnen in Londen, maar al snel tot in de kleinste dorpen en steden, ook in Nederland. En je ziet ze nog steeds, kleine groepjes die de uiterlijke vormen, en soms ook iets van de innerlijke mentaliteit, hebben overgenomen. Maar de angel is er al jaren uit. Veiligheidsspelden en studs, ooit symbolen voor underground en jeugdrebellie zijn nu mainstream klassiekers.
Reageren is niet (meer) mogelijk.