De algemene stemming was gisteren een tikje somber tijdens de afstudeershow van de Willem de Kooning Academie Rotterdam. Dat zat ‘em deels in de vele herfstige kleurpaletten, en deels in ‘zware’ silhouetten met veel stof; lange pantalons en opvallend veel enkellange rokken. Vrouwelijk dat wel, elegant soms, maar ook best vaak tuttig. Net als in Utrecht ontbrak de eigentijdsheid bij de meeste van de zeventien eindexamenstudenten. Op enkele uitschieters na.
Pittig en jong was de mannencollectie van Raoel Amier, inclusief Givenchy momentje – een fikse neuspiercing. Amiers mannen waren stoer, maar schuwden ook een glimmende paillettenlegging of lakbroek niet. Mooi effect, een keurige wollen rechtvallende driekwarts jas over weer zo’n spetterend pailletten speelpakje met hoodie. Voor wie het is ontgaan, de korte bomber is nu da bomb, Amier showde een zwart glanzend exemplaar met reptielenprint.
Ilona Putkaradze combineerde stijf vilt met flinterdunne soepele voile en breisels in een overwegend grijze collectie. Experimenteel waren Putkaradze’s vilten tops die van het lichaam afstonden met gevouwen achterkanten. Gedragen boven wijdvallende pantalons kwam het als geheel best ‘zwaar’ over, ondanks de laagjes voile onder het vilt. “Licht’ was een voile asymmetrische top die aan een kant omhoog stond.
Rotterdamse toppie-outfits: van Marith Buijs een lange zwarte tricotrok met raadselachtige relief-effecten. Een zandkleurig jurkje van een gaasachtig breisels van Kavita Bachasingh. Interessant waren de tops en jurken met geplooide achterkanten van Lola Khodjaeva. Nonchalante witte overhemdjurken van Rosalie Overgaauw en Florine van Rees, zij combineerde een serie overhemdjurken met binnenstebuiten gekeerde truien in pastels.
Wat houdt sommige eerstejaars studenten toch bezig? Dacht ik na het zien van alwéér een wandelende doos? Na Den Haag waar een hippe doos voorbij schuifelde op twee pootjes, kwam er ook in Rotterdam een doos voorbij, op vier pootjes! Nogmaals, verontrustend.
Reageren is niet (meer) mogelijk.