Frans Molenaar on speed. Dat schoot door me heen bij het zien van de collectie van Eefje Wijnings. Zwart-wit, strak, architecturaal, maar ook draagbare stuks zoals een witte gebreide rechte rok voorzien van het in haar collectie dominerende ruitpatroon.
Haar consistente collectie – met ruiten dus die van de kousen over liepen naar de pumps – zullen we dus wel terugzien bij de Frans Molenaar Prijs over een maand. Laat die pantykniekousjes dan achterwege.
Overigens waren alle collecties goed (lees: streng) ge-edit, er kwam amper een totaal foute outfit voorbij. Het oog kon zelfs een ivoorkleurig gebreid strak broekpak van Maxime Cartens velen.
Prettig gestoord waren de collecties van Renée Bonte met gepimpte mantelpakjes met uitvergrote pied de poule dessins en de hippie deluxe met bont gegarneerde strakke jurkjes voorzien van een marmerprint van Gijse Ribbens.
Het toppunt van lol in mode toonde Julian Stips (foto) met een hysterische collectie geïnspireerd op flamenco en Mexico met een jas met geappliceerde cactussen, veel ruches en naden en zomen met een slinger aan grote zwarte contrasterende kralen. Het levert lekkere plaatjes op, zullen we maar zeggen.
Wat Anne Kluytenaar (foto) wilde vertellen snapte ik niet helemaal, hij showde mannen in Chanelpakjes. Nu moet je weten dat der Karl zo nu en dan zijn geile speeltje Baptiste over de catwalk jaagt, tussen de vrouwenmodellen door.
Dus zo onder de indruk van mannen in afgebiesde Chaneljasjes was ik niet. Maar hé mijn mening doet niks af aan de collectie, die was mooi, catchy, punt uit. Zou in juli ook weleens voorbij kunnen in de salon van Frans Molenaar.
Elegant – ja sorry een truttenwoord dat geen mens onder de tachtig nog bezigt – was de meerderheid van de afstudeercollecties. Een groot verschil met vorig jaar, toen kwam er veel ouwelijk gefröbel voorbij: slome vormen, veel lappen stof, vaak transparant. Flapper de flapper. Draperietjes.
Arnhem Lichting 2012 ging naast elegantie over vorm. Gebruikt waren veel stijve stoffen, wat het hier en daar erg Balenciaga maakte – denk ook aan belijningen met ronde schouders. Maar what the hell, als er dan toch gejat moet worden dan beter bij genieën als Cristóbal of Nicolas.
Ze waren mooi in balans hoor die Balenciaga-achtige collectie, goed gemaakt ook – van Jef Montes (foto), Jody de Lange, Maxime Cartens, Hendrickje Schimmel – toch ontbrak er iets: eigentijdsheid en de must have factor zeg maar. Jody de Lange kwam in de buurt, vooral dankzij haar elektriserende kleurenpalet, een mix van neon met pastels, het werkte in combinatie met haar rechtvallende jurkjes.
Het sterkst waren de ontwerpen van Esther Kruyer, zij speelde met kleur (pastels en fluo), vorm en materiaal (mix) en bracht dit tot draagbare ontwerpen, zoals een hybride recht rokje met ingezet ‘klokje’ van oplichtend metallic. Topstuk. Uit balans was een zakkige jas in hardroze/beige met wijde klokmouwen. Zowel de kleurcombinatie als het monumentale effect van de jas sprankelden niet zo als de andere ontwerpen. Een bijna perfecte collecte van Esther Kruyer (bovenste foto).
Arnhemse toppie-outfits: een zwarte body met daar ‘opgeplakt’ een blauwe bustierjurk van Jef Montes. Een A-lijn jurkje met felle print met een verlaagde taille waarvan de rok uitliep in een plissérok (hebben!), een goudgele doorgestikte donsjas, kort van voren en lang van achteren van Hendrickje Schimmel. De broekpakken van Peet Dullaert met contrasterende patroondelen afgebiesd met glitter. Gaaf uit de knetterdolle rapcollectie van Luuk Varkevisser een paar roze dip & dye shorts en gebleekte jeans met adelaarappicaties, ik zou zeggen stuur op die handel naar het Amerikaanse popidool Ke$ha.
Foto’s: Peter Stigter. Met dank aan Schoon den boer PR.
Mooi stuk! En helemaal mee eens, terecht ook dat Esther Kruyer genomineerd is voor de Lichting ‘AIFW’