De hoofdredactrice van de Britse Vogue, Alexandra Shulman, zou laissez –faire hair hebben volgens de journaliste die haar dit weekeind in The Financial Times interviewde. Chique gezegd, een soort niet al te gecoiffeerd kapsel. Ik vind dat bij Shulman wel meevallen, maar het klinkt leuk; laissez-faire hair.
Zelf noem ik zo’n opzettelijk warrig kapsel vaak slaapkamerhaar. Als ik het zie krijg ik al jeuk. Ik krab wat af dus. Laissez–faire hair is in Nederland het meest populaire dameskapsel. Het wordt hier flink gecultiveerd, neem presentatrice Lauren Verster met dat ontplofte en vervolgens omhoog gekamd haar waar links of rechts, daar wil ik van af wezen, een gevlochten varkensstaartje uitgroeit. Miss Montreal zag ik er ook al mee, ze had het gekopieerd, zeker weten – Missy is een volger, straks heeft Ilse het ook, en Trijntje en Ali B.
Maar alle gekheid op een stokje, ik weet serieus dat als ik het nog één keer zie, dan is het hek van de dam: bakfietsmoeders volgen, studentes en dan zitten we er tot pak ‘em beet 2015 aanvast, pas als Barbie d’r hairextentions in de vlecht heeft, is het hoogtepunt bereikt en de rek eruit.
Zelf heb ik ook wel eens laissez-faire hair, het zit dan net als op deze illustratie van Julie Morstad. Ik hang dan ook helemaal in de laissez-faire modus. www.juliemorstad.com
Een laissez-faire hair attribuut bestaat ook: de haarklem. Nu dacht ik dat dit jaren tachtig accessoire met de haarband verdwenen was. Onlangs zag ik filosofe Stine Jensen met zo’n afgrijselijke klem haar piekhaar bijeen houden. Jammer, slonzig, lelijk. Onverdraaglijk zijn die glimmende plastic klemmen met die grijperige uitsteeksels. Als een koekenpan op je hoofd, als een kat op je hoofd, als een centrale verwarming op je hoofd, zo staat een haarklem; als iets wat niet op het hoofd hoort. Laissez- liggen die dingen dus.
Illustratie bovrn: Audrey Beardsley
Reageren is niet (meer) mogelijk.