Terwijl de shows voor winter 2012/2013 in volle gang zijn, blik ik nog even terug op de zomershow van Viktor & Rolf. Het is altijd een van die shows die al dagen vooraf mijn fantasie prikkelen, dit in tegenstelling tot veel andere waar je haastig neerploft en het maar over je heen laat komen.
Overigens zijn Viktor & Rolf altijd bijzonder genereus met uitnodigingen, er is geen andere show in Parijs waar zo veel meters Nederlandse pers een plaatsje krijgt.
Goed, ik houd van ontwerpers met een sterke visie, en die bouwen aan een oeuvre.Volgens sommige collega’s hebben Viktor & Rolf juist daarom niets te zoeken op de catwalks van Parijs. Immers in Parijs gaat het om trends, het is geen verkleedpartijtje, bladibla (al sluit het een het ander niet uit natuurlijk).
Komt er dan – zoals afgelopen oktober – bij Viktor & Rolf een uitvergrote barbie-jurk als een slagroomtaart voorbij, dan verschijnen er vraagtekens op gezichten. Komt er nog zo’n jurk, en nog één: ‘Ohoo, maar dat zijn net barbie-jurken’. (Goed gezien, denk ik dan – nooit mee in discussie gaan.) De conclusie is getrokken, het pennetje kan weer in het vitriool gedoopt.
In oktober moest ik na afloop van de show denken aan het drie etages tellende poppenhuis (zo groot als een echt mensenhuis) dat het duo eind 2008 exposeerde in het Centraal Museum in Utecht.
The House of Viktor & Rolf werd bewoond door ruim vijftig porseleinen miniaturen gekleed in Viktor & Rolf couture. Het oudste ontwerp dateerde uit 1993, een kolossale Marie-Antoinette-achtige jurk waarmee ze dat jaar de hoofdprijs van de belangrijke modewedstrijd van Hyères hadden gewonnen. Samen met andere ontwerpen waren ze later dat jaar ook in Parijs te zien. In het Musée d’Art Moderne duwden twee volumineuze jurken met hun volle ‘gewicht’ tegen een glaswand, alsof ze gevangen zaten. Ontroerend. Die enorme jurken, vertelden Viktor & Rolf later, drukten uit hoe ver verwijderd ze zich destijds voelden van de modewereld.
Naast het poppenhuis in Utrecht stond ook Launch uit 1996, een installatie die het toen nog onbekende modeduo maakte toen ze berooid uit Parijs naar Nederland terugkeerden. Ook hiervoor hadden ze poppen gebruikt. De miniatuurinstallatie hielp volgens Rolf om hun modedroom te visualiseren.
Gelukkig kwam het in een vrij rap tempo alsnog goed en ontwikkelden ze zich tot een heus internationaal operend modehuis dat imponeerden met talloze collecties. Verbazen doen Viktor & Rolf mij nog steeds. Waar anders zie je, zoals afgelopen oktober, bij binnenkomst twee vrouwen hoog in nok van de tent.
Ze ‘dragen’ een rok die reikt tot aan de catwalk, en open hangt als gordijnen. Surrealistisch. Bedenk het maar eens, en voer het dan ook nog maar eens goed uit, over elk detail is nagedacht. Dat wordt ook duidelijk backstage bij het zien van zoveel vakmanschap, de vele uren bloed zweet en tranen die het kost om zo’n barbie-jurk te maken. En dat op Nederlandse bodem. Goh, dat krijgen ze toch fantastisch voor elkaar denk ik dan.
“We doen iets wat anderen niet doen. zo creëer je voorwaarden om op een gelukkige manier je ambities te realiseren. Wees origineel en jezelf.” Deze quote plukte ik uit een oud V&R persbericht.
Een Viktor & Rolf show zou pas verontrustend zijn als mensen zich er niet meer over op zouden winden. Meteen weer oordelen dat het waardeloos is, is een kortzichtig zwaktebod. Nog negen nachtjes slapen, dan is het weer zo ver.
Reageren is niet (meer) mogelijk.