Ik geloof niet in ‘beter goed gejat dan slecht verzonnen’. Wanneer de bron van inspiratie de monden van modejournalisten doet openvallen door de schokkende overeenkomsten met een Belgisch modehuis, wordt een ethische grens overschreden.
Dat Tony Cohen naar onze zuiderburen keek voor inspiratie is alleen maar goed. Maar wanneer je eigen constipatie van creativiteit leidt tot kopieën,
neem ik dat een ontwerper kwalijk. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de Tony Cohen show voor DSM herfst/winter 2012 collectie er wel beter uitzag dan zijn vorige show met een eindeloze hoeveelheid glamourjurkjes. Maar op de een na laatste dag van de Amsterdamse modeweek zag ik allemaal ontwerpen die wel erg veel leken op een bekende bejubelde show uit 2011.
Een eveneens verontruste stylist die rechts van mij zat vond via een app op haar smartphone razendsnel het onomstotelijke bewijs. Tony Cohen houdt van Haider Ackermann. Daarin geef ik hem geen ongelijk. Hoe geweldig was die herfst/winter 2011 collectie van deze Belg? Het was in Parijs de show van het seizoen, stond bol van de romantiek en de tailoring was fabelachtig. “Het was een collectie waar we om hebben zitten huilen,” hoorde ik een journalist links van mij zeggen. Het huilen stond ons nu ook nader dan het lachen.
Door Martino Bidotti
Reageren is niet (meer) mogelijk.