ONTWERPSTER SASKIA VAN DRIMMELEN WAS DE MODEWERELD BEU. ZE IS NU TERUG MET SLOWFASHION.
In het voorjaar van 2003 presenteerde Saskia van Drimmelen
haar laatste collectie in Parijs. Het was een vreemd moment voor de ontwerpster
voor wie de modewereld sinds enkele jaren aan de voeten lag. Na de show waren
de internationale modekritieken, net als bij de voorgaande collecties, lovend
over haar vrouwelijke maar tegelijkertijd stoere ontwerpen. Het maakte stoppen
extra moeilijk. Maar van Drimmelen (1968) had geen keus, ze was geveld door een
burn-out, na negen jaar dag en nacht
werken was ze op.
In 1994, onder de groepsnaam Le Cri Néerlandais, showde Saskia van Drimmelen samen met o.a.
Viktor & Rolf voor het eerst in Parijs. Ze viel op, toonaangevende winkels
Parijs (Colette), Londen (Browns), Amsterdam (Van Ravenstein) verkochten haar
geraffineerde ontwerpen. Ook in New York, Milaan en Tokio had ze verkooppunten, musea toonden haar werk en kochten het
aan. Adidas vroeg haar om een sneaker. Trots zag van Drimmelen haar kleding in
tijdschriften naast die van haar idool Helmut Lang.
In nog geen tien jaar had ze veel bereikt, maar al die tijd
groeide haar weerstand tegen het repeterende collectie-idee: ‘het voelde als
een gevangenis.’ Altijd verantwoordelijk zijn in een team viel ook zwaar.
De geplande rustpauze van één seizoen werden jaren waarin ze
alleen ‘leuke dingen’ deed, zoals lesgeven op academies, inspiratiestukken bedenken
voor jeanslabel
G-star en de bühnekleding
ontwerpen voor de Anouk Is Alive tour
in 2005 van rockzangeres Anouk.
Door de relatieve rust vond ze de tijd om een helder beeld te
krijgen over hoe verder te gaan met mode. ‘Ik wilde een paar dingen: samenwerking,
mijn eigen ritme bepalen en mensen blij maken met mode op een andere manier dan
volgens het modesysteem.’
Met deze uitgangspunten – plus haar verdriet over
verdwijnende handwerktechnieken – ontstond eind 2006 het Painted by concept, een samenwerking tussen creatieven en enkele Bulgaarse
vrouwen. De toevallige ontdekking van een boek over Bulgaars handwerk bepaalde
dat Van Drimmelen – om dicht bij het maakproces te zijn – naar Bulgarije móest.
Daar vond ze jurken met verfijnd naaldkant waar generaties vrouwen aan hadden
gewerkt. Het was kleding met een geschiedenis: hoe fijner het naaldkant hoe meer
aanzien de drager. In toeristenwinkels ontdekte ze zakdoekjes met gekloste kantrandjes.
De vrouwen vertelden dat ze enkel nog handwerkten in de avonduren en waren blij
dat hun technieken nu weer in kleding terechtkwam. Van Drimmelen liet ze
meewerken aan meegenomen kledingelementen waar ze ter plekke ragfijne details aan
toevoegden.
Terug in Nederland ging ze met ontwerpers Desirée Hammen, Jarwo
Gibson en Margreet Sweerts verder aan de kleding. Van Drimmelen vond haar
nieuwe werkmethode – het doorgeven – in het begin best eng. ‘Iedereen zat naar
mij te kijken, net als vroeger.’ Een paar keer greep ze in, als dingen te grof waren
of niet netjes genoeg afgewerkt. Van discussies of iets nou wel of niet af was
genoot ze. Zelfs van het nooit van te voren weten wanneer iets klaar was beviel
de op deadlines afgerichte ontwerpster.
Painted by, waar anderhalf jaar aan werd gewerkt – ‘inderdaad,
je zou het slow fashion kunnen
noemen’ – werd vorige maand voor het eerst getoond. Natuurlijk niet op de
geijkte catwalk maar als een belevenis in een romantisch 17e eeuwse aangelegde
tuin van een Amsterdams grachtpand. Een kind bood bezoekers een glas Carpe Diem
aan, een van de modellen had zich met een boek in een boom genesteld, een ander
zat met een handwerkje in het gras neergevleid, er werd geschommeld. Je zou
bijna vergeten dat het om de kleding ging.
De in overwegend zachte tinten uitgevoerde gesamtwerken waren niet modieus vluchtig.
Op onverwachte plaatsen toegevoegde laagjes en ruches handwerk maakten de
draagbare collectie uniek en kwetsbaar. De oplage van de stukken is beperkt en zo
creëert Van Drimmelen schaarste. ‘Het gaat er nu om dat de kleding waardevol is
en geen voorbijgaande modegril, zegt de
ontwerpster die tegenwoordig ook zelf aan het kantklossen is geslagen om de oude
techniek een nieuw plekje te geven.
Painted by ziet ze als haar comeback en is helemaal geworden
zoals ze zelf is.
Van Drimmelen ziet het doorlopende project niet als tegenreactie
op het modesysteem, maar als nieuwe, niet vast omlijnde benadering die vrijheid
biedt en steeds kan veranderen. Meteen na de presentatie deed ze wat ze in
haar doldraaiende modetijd nooit had gedurfd, op vakantie gaan. Goh ja, daar
had ze zelf nog niet bij stil gestaan, en barst in lachen uit.
Reageren is niet (meer) mogelijk.