Floor Kolen (22) is een van de zeventig modestudenten die dit jaar afstudeerden.
Verder: vijf opvallende collecties.
Net als alle andere afstudeerders had Floor Koole zo’n vier
maanden tijd voor haar afstudeercollectie en scriptie. Zwaar afstuderen? Voor
de tweeëntwintig jarige Amsterdamse studente niet. “Ik had me voorgenomen dat
ik mocht doen wat ik wilde en daar wilde ik van genieten.”
Floor Kolen is een van de bijna zeventig modestudenten die afgelopen
anderhalve maand afstudeerden aan een van de zeven HBO scholen. De Koninklijke
Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag beet het spits af met acht, vooral
experimentele afstudeerders. Ruim een week geleden toonden veertien Arnhemse
ArtEZ studenten uiteenlopende collecties.
Individualiteit viert hoogtij op alle modeopleidingen. Klakkeloos de Parijse
modetrends volgen is zóóó jaren negentig, als modestudent kom je daar niet mee
weg. Waar wel sprake van is zijn afstudeertrends; transparante stoffen waren
overal, Amfi studenten stopten ze in vrijwel elke collectie. Verder veel kleur,
vlekkerige geverfde stoffen en heel veel handwerktechnieken.
Betoverde momenten bleven vrijwel uit. Maar er kwam genoeg
op de catwalks voorbij dat nieuwsgierig maakte naar het verhaal achter de
collectie. Hoe zit het met dat
kledingstuk dat als een pantser gedragen wordt boven een broekje met clowneske stippen?
“De stippen waren er ineens,” zegt Floor Kolen, die afstudeerde aan het
Amsterdam Fashion Institute. “Ik was eigenlijk met strepen bezig, maar opeens dacht
ik stippen! Over andere dingen heb ik wel lang nagedacht hoor,” zegt Floor
Kolen.
Who silences his fool dies voiceless heet haar collectie. Kolen
maakte plastic afdrukken van haar lichaam, voeten en handen. De hoogglanzende “handen”
bevestigde ze aan het eind van de mouw zodat ze als een harnas de hand bedekten.
Afgietsels van de bovenkant van haar voet sierden hoge plateauschoenen. Het
deed denken aan de vloeibare vormen van de surrealistische schilder Salvador
Dalí. Surrealisme en ook dadaïsme spraken Kolen altijd al aan. Interessant aan
beide kunststromingen vind ze het punt waarop de uit onvrede voortkomende rebellie
omslaat in escapisme en kunstenaars hun eigen realiteit gaan creëren. Maar
uiteindelijk, zegt Kolen, gaat de collectie over haarzelf. “Ik neem mezelf
serieus, maar niet té; ik laat, om mezelf te blijven mijn innerfool soms zijn zegje doen.”
Kolens collectie is geselecteerd voor Lichting 2010, een
show met werk van veertien afstudeerders, die tijdens de Amsterdam
International Fashion Week wordt getoond. Daarna zoekt ze een stage om haar cv “op
te pimpen. Koolen wil naar Lanvin – “niet
opschrijven hoor, maar dat is mijn droom.” Mochten bij dit Parijse modehuis de stageplaatsen
zijn vergeven, dan is een masterstudie een optie. Maar wat ze nou echt zou willen,
Kolen weet het even niet. Zoals alle drukke afstudeerders heeft ze nog geen
tijd gehad om daar over na te denken. Maar het buitenland lonkt. “Laat ik het
zo zeggen; ik zou het een bezwaar vinden om níet naar het buitenland te gaan.
Ik wil zo snel mogelijk hier weg!”
Bekijk de kleding en schoenen www.floorkolen.com
Volg Lichting 2010 via www.lichting10.nl
ONDERSTAANDE STUDENTEN SELECTEERDE IK UIT 70
AFSTUDEERCOLLECTIE
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Fred Farrow, 23 jaar,
ArtEZ hogeschool voor de kunsten (Arnhem).
Collectie: L’Heroïne
Een rommelige jurk van aaneengeknoopte repen stof. Een
perfect gemaakte jas. L’Heroïne gaat
over een chique Chanel meisje dat de hele nacht is uitgeweest en met jan en
alleman van kleding heeft gewisseld. Van lapachtige rok tot gestructureerd
jasje, Fred Farrows ontwerpen lijken lukraak opgebouwd uit lappen, maar zijn
technisch ingenieus. Een wax coat bestaat uit slechts drie patronendelen, het
achterpand bungelt nonchalant los. “Alles hangt slap, om het lappeneffect te
benadrukken.”
In de collectie zit ook veel handwerk, borduursels en zelfgeverfde,
vlekkerige stoffen. Het verrijkt de collectie.
Fred Farrow is perfectionist. Sommige kledingstukken maakte
hij zes keer overnieuw, tot het echt goed zat. “Ja, daarin ben ik een zeikerd.”
Zijn ontwerpen komen tot stand door moulage: het draperen met stof op een
paspop. Farrow heeft een baan gevonden in Parijs bij het hotte modehuis Balmain
waar hij ook stage liep. Doel is een eigen label. “Maar eerst wil ik meer over
het vak leren.”
Marije de Haan, 24
jaar, Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten Den Haag
Collectie: Flatliners
Een model draagt een overhemd, de kraag reikt tot zijn kruin.
In Flatliners staat het overhemd staat centraal. Toeval, zegt Marije de Haan.
Ze zag een foto van een neergeschoten man aan een tafel, hij droeg een
overhemd. Maar eigenlijk is het overhemd bijzaak. Marije de Haan verzamelt plaats
delict foto’s, al jaren. Hoe kun je die morbide foto’s mooi vinden vragen
mensen haar altijd. “Ik kijk niet naar het lijk, maar naar het totaal, de
setting.” Het lijk aan de tafel was met zijn hoofd achterover gevallen, je zag
alleen stukje nek en onderkin. Hij was anoniem geworden” Net als het model met
het overhemd over zijn hoofd. Een vlinderstrikje
maakt het luchtig.
De Haans werk balanceert tussen mode en kunst. “Naar
aanleiding van conceptuele ontwerpen kan ik altijd nog draagbare kleding
ontwerpen, maar ik vind dat geen uitdaging.” Ze hoopt dat haar werk een
unheimisch gevoel oproept. Zo kijkt ze zelf ook naar de foto’s. Ze is nog lang
niet klaar met haar fascinatie, maar crime scene foto’s hoeft ze er niet meer
bij te pakken. “Daar ben ik al jaren mee bezig geweest.”
(Marije de Haan was de winnaar van
Lichting 2010)
Mandy Sharabani, 24
jaar, Gerrit Rietveld Academie
Collectie:
A fools paradise
Optische illusies en bestaande jassen waren het vertrekpunt
van Mandy Sharabani. Een jas geknoopt als rok die lijkt op een jurk. Sharabani
pakte een colbert en ging er mee spelen. Ze trok het kledingsruk onderste boven
aan – stak haar benen in de mouwen of
hing de jas vóór zich en knoopte de mouwen in de nek aan elkaar. Resultaat: een
vrouwelijk gedrapeerde halterjurk die nog draagbaar is ook met typische jassen
details als manchetten. Sharabani’s speelse jurken herinneren in niets meer aan
stijve jassen. Klassieke grijze mantelstof werd bedrukt met aaibare geflockt
fluwelen vlakken die soms overlopen in een degradé effect. Zijn de jurkjassen
niet ingewikkeld om aan te trekken? “Dat lijkt maar zo.”
Sharabani gaat door met haar jassenonderzoek. “Er zijn nog
talloze toepassingen.”
Binnenkort reist ze naar Berlijn. “Daar is ruimte voor
kunstenaars, ik ga daar kijken voor een stage bij Bless, of ik begin voor mezelf.
Dat is in mijn ultieme droom.”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Noortje Zijlstra. 24
jaar.Willem de Kooning Academie Rotterdam.
Collectie: “Meisjes met baarden”
Noortje Zijlstra heeft een baardenobsessie. “Was ik een man,
dan had ik een baard tot op mijn knieën.” Zijlstra verzamelde het haar van negen
afgescheerde baarden, goot ze in transparante harsplaten en baseerde haar
afstudeercollectie hierop. Waarom? “Zonde baarddragers hebben toch van alles meegemaakt
met hun baard.” Met als inspiratie van zowel volle baarden tot puberpluis
ontwierp Zijlstra vrouwelijke “baardjurken” en sieraden. Een jurk hangt als een
baard aan het gezicht en is gemaakt van tricot ontelbare gekrulde reepjes tricot
strookjes. Bij andere ontwerpen ligt het accent op nek en borst. Extreem is een
jurk met een opbollende voorkant, daar heb ik de vorm van een baard in verwerkt.
Zijlstra maakt nooit ontwerpschetsen: “Ik ben van het proberen, zitten en doen.
Wat nu? Wik, en subsidie aanvragen, persbericht schrijven en
stylisten werk laten zien. “Mensen moeten weten wie ik ben en wat ik kan.” Zijlstra
wil een eigen label, best eng, bekend ze: “Het klinkt zo grotemensenachtig.”
EERDER GEPLAATST IN NRC NEXT
Reageren is niet (meer) mogelijk.