Terwijl de meeste mensen en ontwerpers de seizoenen al lang niet meer serieus nemen, doet Chanel juist haar best om de jaargetijden te benadrukken. En dat mag wat kosten. In het immense Grand Palais, de vaste showstek van Chanel, had de enorme ijsberg die in maart het decor vormde voor de wintercollectie, plaatsgemaakt voor een tuin in Versailles-stijl, inclusief spuitende fonteinen. Volgens de Chanel esthetiek was alles zeer grafisch vormgegeven; krullerige heggen waren gitzwart en spierwit grind bedekte de vloer. Een live philharmonisch orkest maakte de zomeridylle compleet.
Chanelontwerper Karl Lagerfeld mag dan al ruim de zeventig zijn gepasseerd, met zijn collectie voor de komende lente en zomer bewijst hij nog volledig bij de tijd te zijn. Het beroemde Chaneljasje uit de jaren dertig passeerde zowel zwaar gerafeld, kort wijduitstaand als afgezoomd met zilveren biesje. De rok van het tweedelige Chanelpakje werd soms achterwege gelaten en vervangen door minieme Lady Gaga broekjes met uitpiepende billetjes of grijze, verantwoord gehavende skinny jeans.
Gewaagde make-up, zwaar aangezette donkergrijze panda ogen (de “nieuwe” smokey eyes?) zorgden voor een modern rauw randje. Voor zomer 2011 mixte Lagerfeld donkere romantiek met speelse lichtheid. Denk aan zwarte wijduitstaande tot over de knie vallende rokken van meerdere lagen transparante tule, maar ook aan vederlicht dansende donsveertjes meegeweven in kenmerkend Chaneltweed.
Net als voorgaande seizoenen liet Karl Lagerfeld een man – zijn muze – meelopen: Baptiste Giabiconi , zeg maar de jongensuitvoering van topmodel Gisèle Bundchen “goed om kleding op te showen, maar nog beter zonder”, aldus een Karl-quote. In de tuin mocht de muse zijn kleren aanhouden, Giabiconi droeg een kort en kittig Chaneljasje met artistieke gaten boven een skinny jeans en stoere motorlaarzen. Ach waarom niet, er zijn tegenwoordig genoeg mannen die het setje zo zouden aantrekken.
Het persbericht had het al aangekondigd, maar daar kwam ze eindelijk voorbij, Ines de la Fressange, drieënvijftig jaar inmiddels, en hét Chanel gezicht van de jaren tachtig. Toen Lagerfeld begin jaren tachtig aantrad bij Chanel om het slapende modehuis wakker te kussen, zag hij in de jongensachtige De la Fressange de belichaming van Chanel. Jarenlang ontbrak de lange aristocratische Ines tijdens geen enkele show en in geen enkele reclamecampagne. In 1989 was de liefde opeens over nadat De la Fressange als summum van Parijse chique poseerde voor een nieuwe versie van de Marianne, het trotse symbool van de Franse republiek – Catherine Deneuve was haar voorgangster – maar dat voor Lagerfeld gelijkstond aan “alles wat saai was, bourgeois, en provinciaal”. Hij sneerde dat hij geen zin had om een historisch monument te kleden.
De vete is bijgelegd, en op een klassiek uitgevoerde versie van The Verve’s “Bitter Sweet Symphony”pakte Ines, in een deels transparante zwarte lange jurk, haar moment in het Grand Palais. Zelden een “model”zo zien genieten terwijl ze een show liep. Ze wierp het spontaan applaudisserende publiek nog net geen kushandjes toe.
Dit najaar is De la Fressange met Stella Tennant (40), die de show opende, terug in de Chanel zomercampagnes. Jong is uit. Het is maar dat u het weet. En het nieuwe Chanel zomeraccessoire is een peuter aan de hand in een mini Chaneltailleurtje.
EERDER GEPLAATST OP NRC CULTUURBLOG
Reageren is niet (meer) mogelijk.