Top menu

Hetzelfde maar dan anders

Lang haar, kleine zonnebril, de goeie jeans: van hier tot Tokyo posten influencers hun outfits of the day. Iedereen wil zich onderscheiden, maar we dragen allemaal hetzelfde. Hoe zit dat?

Je spot ze op Instagram: Heidi uit Noorwegen, Kelly uit Keulen, Isabelle uit Londen, Lotte uit Amsterdam en de Franse Chloé. Met hun lange blonde haren (én pet), korte fluffy jasjes, skinny jeans, streepjesshirt en een YSL-tasje ogen ze vrijwel identiek. Toch?

In het echte leven, op het drukke Amsterdamse Museumplein, zie je toeristen lopen uit de hele wereld, alsof ze allemaal shoppen bij hun locale H&M, Zara, Primark en Uniqlo.

We kunnen niet anders dan vaststellen dat we wereldwijd eigenlijk allemaal zo’n beetje dezelfde kleding dragen. Of jij als modeliefhebber het nou leuk vindt of niet (vast niet), wedden dat ook jij je niet onderscheidt in je skinny jeans, logo-sweater, bikerjack en witte sneakers?

Hoe het zo is gekomen? Natuurlijk, we kunnen meteen met een dikke vinger wijzen naar de sociale media die onze wereld erg klein hebben gemaakt; het is een dorp geworden. Wereldwijd heeft het hipste meisje van het dorp concurrentie gekregen van de Heidi’s, Kelly’s, Isabelle’s, Lotte’s en Chloé’s die er via Instagram en Snapchat verrassend identiek uitzien. Al zullen ze daar zelf totaal anders denken, maar daarover later meer.

ALLESBEHALVE UNIEK

Zeker weten. Dat mensen wereldwijd er hetzelfde uitzien valt op. Dat constateert ook Anneke Smelik, ze is modewetenschapper en hoogleraar visuele cultuur aan de Radboud Universiteit Nijmegen. “Ik kom net uit Beijing, waar ik nog nooit was geweest. Ik was daar voor een lezing voor mensen in de creatieve industrie waar veel Chinese hipsters op afkwamen. Hè? dacht ik, ze zien er precies uit als mijn eigen studenten. Mondiaal is er dus zeker iets aan de hand.”

Wat Anneke Smelik het interessantst aan deze ontwikkeling vindt, is dat elk individu juist denkt dat zij of hij zich persoonlijk uitdrukt door middel van kleding, haar en accessoires. “Iedereen denkt dat ze daarmee hun eigen unieke persoonlijkheid vormgeven. Dat dénken ze dus. Maar dat klopt niet.”

Om dit te bewijzen laat Smelik tijdens haar lezingen straatfoto’s zien van Hans Eijkelboom, een fotograaf die sinds ruim veertig jaar verschillende soorten identiek geklede mensen fotografeert. Denk aan meiden uit alle windstreken in dezelfde bikerjacks, jongens identiek in hun pufferjacks, enzovoort. Smelik: “En dan begint iedereen verschrikkelijk te lachen. Ik zeg: ‘ik daag je uit om te zien in welke groep je zit, want neem maar van mij aan, er is een groep waar ook jij bij hoort!’ Jongeren worden vaak echt boos als ik zeg dat ze er allemaal hetzelfde uit zien. Eén van de opmerkingen is vaak: het zit ’m in de details. Feit is dat ze er wel degelijk hetzelfde uitzien. Grappig toch?”

Het hele artikel lees je deze maand in Marie-Claire…

Foto: Arie Versluis en Ellie Uyttenbroek

Gerelateerde Artikelen:


, , , ,

Reageren is niet (meer) mogelijk.