Top menu

Mateloosheid? Vanity sizing! Maatdiscriminatie!

De gemiddelde Nederlandse vrouw heeft maat maat 42 of 44. Maar wat zegt die code op een kledinglabel eigenlijk nog? Voor Marie Claire dook ik in onoverzichtelijke maatsystemen, ijdele marketingtrucs en maatdiscriminatie

De gemiddelde maat van de Nederlandse vrouw? Volgens internet, modemagazines en alle slanke meisjes op de catwalk moeten we geloven dat het maat 34 of 36 is. De werkelijkheid is totaal anders. Volgens matenstudies schommelt de afgelopen jaren de gemiddelde Nederlandse vrouw tussen maat 42 en 44.

In 2013 ontkracht NRC Handelsblad de bewering van damesblad Margriet dat de gemiddelde maat van de Nederlandse vrouw 42 is. In het krantenartikel verwijst kledingmaatexpert Carl Berlage naar een onderzoek van TNO uit 2001 over veranderende kledingmaten waarvoor het onderzoeksinstituut 1255 dames de maat nam. Conclusie van Carl Berlage: “De gemiddelde vrouw had toen kledingmaat 44 en een kwart.”

Goed, dat is zeventien jaar geleden. Recent – afgelopen november – wijdde Vrouw, de bijlage van De Telegraaf, een productie aan vrouwen met maat 42. Volgens de krant was dat dé gemiddelde maat van de Nederlandse vrouw, al werd dit getal niet onderbouwd met cijfers.

Bent u er nog? Want we zijn er nog niet. Voor de meest recente matenstudie werkten TNO, Amsterdam Fashion Institute (Amfi) en modebranche-organisatie Modint & Sizing Science in 2015 samen onder leiding van professor Hein Daanen, destijds Amfi-lector en werkzaam bij TNO. De uitslag: twaalf procent van de opgemeten vrouwen had maatje 38, negentien procent (de grootste groep) past in maat 40, veertien procent maat 42 en elf procent had maat 44.

Zou het, ruim twee jaar later, mogelijk kunnen zijn dat de gemiddelde NL-vrouw nu neigt naar een volle 44? Ik vraag het Nienke Steen van Modint. In 2015 was zij de opdrachtgever van het eerder genoemde TNO-matenonderzoek. Nienke Steen adviseert als consultant kledingbedrijven over onder andere maatvoering. “Het kan zijn dat de samenleving ondertussen iets dikker is geworden”, zegt ze.  “Maar ten opzichte van de TNO-onderzoeken in 2011 en 2015 zie je niet heel grote fluctuaties. In een kindermatenstudie zag ik wel dat kinderen echt veel steviger aan het worden zijn. Als ze ouder worden neemt dat alleen maar toe. Het is een signaal.”
Het zou dus zo zomaar kunnen dat maat 44 inderdaad de nieuwe gemiddelde maat is. Máár, benadrukt professor Hein Daanen van het TNO onderzoek uit 2015, of de vrouw anno 2018 nou een 42 of 44 is, voor maten geldt geen vaste definitie. Hoe dat nou weer zit? Hein Daanen: “Ik heb een beetje een apart antwoord, maar dit geeft wel aan hoe belangrijk de spreiding is. De gemiddelde mens heeft één borst en één teelbal. Deze gemiddelde mens komt echter nauwelijks voor.” Wat de professor bedoelt is dat het werken met gemiddelden in de kledingindustrie niet zo handig is. “Het gaat vooral om de spreiding tussen mensen. Om deze spreiding te accommoderen zijn er verschillende kledingmaten.”

Goed, de gemiddelde maat, een 40, 42 of 44, mag dan ondefinieerbaar zijn; zeker is dat het geldende maatsysteem allesbehalve overzichtelijk is. Dat komt doordat fabrikanten en ontwerpers vrij zijn in het bepalen van hun eigen maatvoering én in de keuze welk etiketje ze in een kledingstuk naaien.

Ook onoverzichtelijk: verschillende landen hebben een eigen maatsysteem. Als in een Frans jurkje van Isabel Marant maat 40 staat, is dat een Nederlandse 38. Een Italiaanse jas van Gucci maat 44 is bij ons een 38. En een Nederlandse 38 wordt in een Amerikaanse trui aangeduid met een 8. Breigoed gebruikt voor maat 38 vaak niet eens een cijfercode, maar de minder nauwkeurige lettercode M, of soms zelfs L, vanwege de rek in breisels.

Om het nog ingewikkelder te maken, etiketteren sommige modebedrijven ruime kleding al dan niet expres kleiner. Zo gleed ik – maat 40 – ooit moeiteloos in een Marc Jacobs jas maatje jas 34. Wow! Dit fenomeen heet vanity sizing. Oftewel ‘ijdelheidsmaatvoering’.

Kiki Niesten van de gelijknamige winkels in Maastricht en Amsterdam kent het begrip: „Marketeers hebben ontdekt dat vrouwen het fijn vinden als er een kleine maat op het labeltje in de kleding staat.” Sterker nog: vrouwen zijn geneigd een kledingstuk te laten hangen als ze een grotere maat moeten pakken.”

Ter illustratie noemt Niesten het Amerikaanse merk The Row, een merk dat niet ontwerpt voor grote maten, maar er wel subliem in is. “Een The Row jurk in de Amerikaanse maat XS, dus Extra Small, verkoopt bij ons goed omdat het ontwerp maatloos is. Vrouwen met een grote maat vinden het fantastisch iets te kopen waar een klein nummertje instaat. Een sterk staaltje psychologie.”

Ha. Stél de gemiddelde Nederlandse vrouw heeft  inderdaad maat 44, maar zij, en de mode-industrie willen het niet weten? Dan is maat 42 gewoon het nieuwe 44!

Maar alle gekheid op een stokje. Stel je hebt maat 44, hoe leuk is winkelen dan tegenwoordig? Een rondje online leert dat maat 44 bij zowel designerlabels als confectiemerken het eerst is uitverkocht. In de stenen winkel grijpt de vollere vrouw ook vaak ook mis. Teleurstelling alom dus.

Maar wat als we al die getallen nou eens zouden loslaten? Dat kan, legt Kiki Niesten uit, mits kundig personeel een handje helpt. Niesten verkoopt merken zoals Dries Van Noten, Céline, Prada, Chloé. De meestverkochte maten zijn 38 en 40, maar ook vrouwen met maat 50 zijn bij Kiki Niesten vaste klant. “Stapt er een forse vrouw binnen met maat 44 of groter, dan is het gemakkelijk om te zeggen ‘mevrouw we hebben uw maat niet’. Die maat is er dan ook echt niet, want designerlabels voeren maat 44 slechts incidenteel. Prada heeft zelden maat 48, de Italiaanse maat voor onze 44. Maar al hangt de maat niet in de winkel, tóch kunnen we een vrouw met enige energie en fantasie mooi kleden, omdat in al die designercollecties wel degelijk stukken zitten die geschikt zijn voor een maat 44. Al valt zo’n jurk dan misschien anders dan de ontwerper voor ogen had.”

De vraag die zo langzamerhand opborrelt is waarom patronen niet gewoon worden vergroot tot een maat 42, of 44? Want dat er sprake is van ‘maatdiscriminatie’ is zeker.

Verbijsterend is de maatvoering van Saint Laurent waar jurkjes en jasjes soms enkel worden aangeboden in de Nederlandse maat 34.

Zelfs populaire confectielabels in het zogenaamde affordable luxury segment – zoals Maje en  Sandro – stoppen bij 40.

Hoe ingewikkeld is het om een patroon te vergroten? Of graderen, zoals het heet in vaktermen. Nienke Steen van brancheorganisatie Modint: “Veel merken hebben het idee dat een groot deel van de samenleving uit de maten 36, 38, 40 bestaat. Plus ze willen gewoon niet verkopen aan vrouwen met grote maten. Ik denk dat die beslissing met name vanuit marketing wordt gestuurd. Zeker bij designermerken in het hogere prijssegment.”

Nienke Steen heeft ook goed nieuws. Na vijfendertig jaar bakkeleien met vele partijen, is er eindelijk overeenstemming over een nieuwe gestandaardiseerde norm. “Deze norm – die dus nog niet verplicht is – gaat over de omvangmaat in centimeters en maakt korte metten met alle onduidelijkheid. We zitten nu in de pilotfase waarin merken en retail het gaan uitproberen. Ik verwacht dat het succes gaat hebben.”

Gelukkig hangt het pasbereik van kleding ook samen met het modebeeld. Dat treft. Oversized is nu een trend met de ruimvallende blouses en jassen die je bijvoorbeeld ziet bij Balenciaga, Acne Studios en het hotte Loewe. Net als de oversized jassen van het überhippe Vetements. Bij Kiki Niesten hangt een exemplaar in de winkel waarin een man met maat 54 nog verzuipt.

Als modemerk met een breed pasbereik tipt Niesten met stip het Belgische Dries Van Noten. “Écht een merk voor vrouwen met maat 44 of meer. Soms passen vrouwen met maat 44 in een Van Noten jurk van maat 36.”

Grote maten slagen ook bij Marni, dat zelfs een enkele keer een Italiaanse maat 48 (42 in NL) in de collectie heeft, net als het Italiaanse Aspesi. Brunello Cucchinelle staat bekend vanwege het allermooiste kasjmier breigoed in grote maten, zelfs Extra Extra Large. Chloé zit vaak ruim, en het vrolijke Dolce & Gabanna bedient de vollere vrouw met zowel strakke rokken als zwierige kaftans. In het betaalbare segment grijpt een maat 44 zelden mis bij Monki, online belooft Zara veel ontwerpen in maat 44.

“Zodra,” waarschuwt Kiki Niesten, “de taille weer een rol gaat spelen, krijgen de grote maten het moeilijker. Maar mooie kleren zijn mooie kleren, en op een jas van Jil Sander raakt niemand uitgekeken.” En om voor eens en altijd een eind aan het geharrewar maken te maken, zegt Kiki Niesten met veel nadruk: “Het nummertje dat in een kledingstuk staat is voor ons als winkelier veel minder belangrijk dan hoe een kledingstuk gesneden is. Met name de mouwinzet is belangrijk om op te letten bij grote maten, die moet ruim zijn.”

 

Gerelateerde Artikelen:


, , ,

Reageren is niet (meer) mogelijk.