Een fetisj is iets onverklaarbaars. Het komt, haakt zich in je vast en vervolgens zit je er mooi mee opgescheept.
Op het irritante af. Hoewel ik me er de ene keer meer bewust van ben dan een andere keer. Gelukkig. Komt ie: als ik mijn fetisj-onderwerp zie, dan kan ik mijn ogen er niet van afhouden. Ik ben geobsedeerd door… mouwinzetten en mouwen. Zie ik iemand in een jasje dan dwalen mijn ogen af naar de schouders.
Wat ik echt niet verdraag is ‘Napolitaans’ kleermakerswerk, met mouwen die ‘expres’ slordig zijn ingezet om te benadrukken dat het handwerk is. Je kent ze wel, de heren advocaten met hun pofferige mouwinzetten. Afschuwelijk. Laatst zag ik er eentje waarbij de vleug van de mouw niet klopte met de vleug van de stof van het jasje. En het was geen opzet, maar fout!
Het erge is, ik kan hier niet over praten. Ik ken niemand met dezelfde afwijking.
Er zijn verschillende soorten mouwen en mouwinzetten, en ik lees er van alles van af waar ik nu niemand mee wil vermoeien. Ken je de schapenboutmouw? I love it! Maar mijn lievelingsmouwinzet wil ik wel verklappen. Het is de raglanmouw, waarvan de naad loopt van het sleutelbeen richting oksel, op die manier wordt de coupe perfect verwerkt in de naad. Ja, ik beken het, ik hou van de raglanmouw. Zo dat is eruit!
Reageren is niet (meer) mogelijk.