Afgelopen augustus presenteerde modevormgever Simon de Boer in de Amsterdamse Oude Kerk The Bride: A therapeutic Catwalk. De installatie bestond uit een trouwjurk met meterslange sleep gemaakt van stukjes stof van honderden gedragen trouwjurken. Liefdesongeluk bestaat nu eenmaal bedoelde De Boer met zijn troostende ontwerp.
Na een korte carrière als ontwerper van erotische bovenkleding voor mannen – “ik had de Marlies Dekkers van de mannemode kunnen zijn”- begon Simon de Boer (50) het label Wees Meester En Vormgever Van Jezelf. Hij deed veel projecten op het snijvlak van mode en kunst.
Maar nu – zo mailt de ontwerper pers en vrienden – zit hij “totaal zonder opdrachten”. Ideeën voor nieuwe projecten heeft hij genoeg, maar het wachten is op de resultaten van een aantal subsidieaanvragen. Omdat De Boer de bijstand niet in wil “dat is ook zoiets”, creëert hij zijn eigen tijdelijke werkgelegenheid. Als Bakker Baard bakt én bezorgd hij clafoutis (taart vol seizoensfruit) in Amsterdam.
Modeontwerpers kunnen steun krijgen bij bijvoorbeeld werkbeurzen en startstipendia van het Fonds voor Beeldende Kunsten. Maar voor hoe lang nog?Dat de culturele sector gaat inleveren staat vast.
Dankzij het subsidiesysteem is de afgelopen twintig jaar in Nederland een gevarieerde modecultuur ontstaan: couturier Jan Taminiau kleedt tegenwoordig Máxima en showt in Parijs, Monique van Heist maakt duurzame ‘slow fashion’, Viktor & Rolf werken in het hoge high fashion segment, er zijn conceptuele ontwerpers als And Beyond die naar kunst neigen.
Stel de modegeldkraan gaat dicht. Levert dat op termijn eenvormige –commerciële – modelabels op omdat tijd en geld voor het experiment en innovatie ontbreken? Komen er in plaats van dure shows andere presentaties. Klimmen modeontwerpers, zoals Simon de Boer zich afvraagt op Facebook, op de barricaden?
Goed nieuws voor Bakker Baard. De taarten vliegen weg. Deze week bakt hij clafoutis met heerlijk sappige pruimen of peren.
Eerder gepubliceerd in NRC Handelsblad
Reageren is niet (meer) mogelijk.