Top menu

#21 Geroddel over een geheime parfumflop

Na anderhalf uur ‘interviewen’ was ik bekaf. En toen moest de parfumpresentatie nog beginnen.

Maar eerst was er nog een opbeurende mededeling. Na afloop zou er een optreden zijn van een grote ster. Wie, wie, wie? Al snel zoemden onder mijn collega-journalisten (onder wie 1 andere Nederlander, een journalist van een mannentitel) enkele namen in het rond. Er werd wild gespeculeerd (immers we waren te gast bij Armani, de ongekroonde koning van Italië). Omdat er een piano was gespot, moest het gaan om een pianopingelende popster. Lady Gaga? We zouden het wel zien.

Het parfum werd gepresenteerd in Armani’s hoofdkantoor, een grijze betonkolos. Minimalisme ten top. En in een koelkast is het warmer. Maar goed, ik was hier niet voor de gezelligheid; maar om te leren.

Gezeten aan een lange tafel vlogen de blotters met indrukwekkende geurnoten heen en weer. We roken geweldige parfum-akkoorden, hoorden over unieke ingrediënten en het design van de flacon – de afgeronde hoeken van de fles refereerden aan de afgeronde schouders van een Armani-jasje. Kijk, dat is pas nieuws.

Toch meen ik dat de geur later flopte. Aan mij lag dat niet want ik vulde voor mijn  titel maar liefst zes pagina’s vol Armani. Over flops hoor je zelden. Vooruit, één roddel uit het parfumcircuit: van een Nederlands modeduo verdween een parfum een jaar na de lancering geruisloos van het parfumtoneel. De hele equipe die aan het project had gewerkt zou zijn ontslagen. Op alleen al het noemen van naam van de mislukte geur rust een vloek. Eau My God (hint). Heb ik van horen zeggen.

Gerelateerde Artikelen:


Reageren is niet (meer) mogelijk.