In de Bijenkorf etalage staan de schilderachtige illustraties van Gill Button. De Britse heeft opdrachtgevers als de omroep BBC, magazines en kranten. Haar eerste modeopdracht kreeg ze anderhalf jaar geleden van Gucci.
U bent erg veelzijdig. Wat antwoordt u als iemand vraagt naar uw beroep?
“Kunstenares. Het woord mode-illustrator gebruik ik niet omdat het de lading niet dekt. Ik exposeer veel en maak veel vrij werk. Ik wist altijd al dat ik wilde schilderen en tekenen. In 1995 studeerde ik af als illustrator maar ik voel me nu meer schilder. De grens is vaag, uiteindelijk gaat het erom dat ik dingen creëer.”
U illustreerde alle uitnodigingen voor een show van Dries Van Noten, betekende dat uw doorbraak in modewereld”
“Ja. Het leverde ontzettende veel publiciteit op. Ook de Bijenkorf ontdekte hierdoor mijn werk en nodigde me uit om te werken in het Room On The Roof verblijf, in de toren van de Amsterdamse Bijenkorf. Trouwens Dries Van Noten ontdekte mijn werk via Instagram (@buttonfruit). Ik illustreerde 1200 uitnodigingen voor hem, ze waren allemaal anders!”
Hoe kwamen de mode-illustraties voor de Bijenkorf campagne tot stand?
“Ik heb zeven full colour olieverfschilderijen gemaakt naar aanleiding van mood boards met onder andere looks van verschillende designers. Ik begon met schetsen, na goedkeuring ben ik de looks gaan schilderen op doek, op ware grootte. Dat moest omdat ik erg veel details heb geschilderd zoals bloemenprints. De grootste vijand was tijd! Vooral het schilderen van bloemen was erg bewerkelijk. Toen ik klaar was heb ik de doeken gefotografeerd. Het resultaat is erg levendig en bloemrijk.”
U volgt de mode niet op de voet, maar in hoeverre biedt mode inspiratie?
“Mode is dynamisch en visueel erg spannend. Ik bekijk modebeelden op Instagram, let op werk van make-upartiesten. Verder haal ik veel inspiratie uit de fotografie van Nan Goldin, Diane Arbus, Irving Penn en Richard Avedon.”
U illustreert met olieverf. Hoe bijzonder is dat in dit digitale tijdperk?
“Vroeger werkte ik jarenlang met de computer, tot ik er vijf jaar geleden genoeg van had en echte verf wilde voelen en begon met schilderen. Ik merk dat mensen handwerk als kunst willen zien en het menselijke element verfrissend vinden.”
Reageren is niet (meer) mogelijk.