Top menu

Naoyo Kawaguchi: “Bananatime staat voor daily luxury.”

Het Nederlandse Bananatime verovert gestaag via internationale modebeurzen de wereld met het concept daily luxury. Het merk is opgezet in 2014 door de Japanse Naoyo Kawaguchi en Julia Mah uit Canada. De vriendinnen begonnen met slechts één boxershirt van honderd procent zijde.

Inmiddels is er een bescheiden ready-to-wear collectie. Klanten zijn high-end winkels zoals de Bijenkorf en Pauw in Amsterdam en Wendela van Dijk in Rotterdam.

De Bananatime merknaam is geïnspireerd op een Amerikaans artikel met de kop Banana Time. Het stukje refereerde naar hoe werknemers voor de grap tijdens hun werk regelmatig een banaan van een collega verstopten en andere geintjes uithaalden. Deze zogenaamde banana-time bevorderde de sfeer in het bedrijf. Een interview.

“Julia is opgeleid als in Canada als ontwerper en werkte ruim zestien jaar als merchandiser voor Levi’s, later werd ze geplaatst in Amsterdam. Ik werkte eveneens als merchandiser voor G-Star, en daarvoor twee jaar voor Scotch & Soda.

We raakten bevriend, onze droom was het opzetten van een label. Tijdens onze gezamenlijke vakantie praatten we altijd over hoe leuk het zou zijn om een merk te beginnen. Maar we durfden niet. Na vier jaar praten en dromen zeiden we ‘als we het nu niet doen gebeurt het nooit, en we zien wel’.

We zijn ervaren merchandisers, en ik weet iets over het ontwikkelen en produceren van producten, en Julia kan ontwerpen, maar het opzetten van een label was iets totaal nieuws. We hadden geen ervaring met sales, marketing of logistics. Het begin was het heel erg moeilijk, dat hadden we wel onderschat.

Ons idee was het ontwikkelen van een multifunctioneel uniseks-item van goede kwaliteit en makkelijk in onderhoud. Bananatime is daily luxury, dagelijks draagbaar en niet al te duur, maar ook niet goedkoop. Het idee komt ook voort uit het feit dat we beiden altijd veel reisden, daarom wilden we een kledingstuk dat we konden dragen tijdens verschillende gelegenheden: op het werk, tijdens het uitgaan maar ook op het strand. Beiden leenden we altijd al de boxershorts van onze vriendjes. Omdat we klein begonnen, zonder een groot budget, kozen we voor één materiaal: zijde. Als niche-label wilden we daarop focussen en zo aandacht trekken.

Dessins zijn ook belangrijk, ze maken onze ontwerpen herkenbaar. We halen inspiratie uit vintage-prints. Ik bezoek in Japan vaak kimono-vintage winkels, onze freelance designers werken de ideeën uit. Prints zijn ons handelsmerk geworden, we bieden acht styles aan in negen prints. Ik denk dat mensen Bananatime ook kopen vanwege de fun-prints, al zijn de nieuwe items van kasjmier in uni.

We verkochten al snel via vakbeurzen zoals de Manshow in Parijs. De eerste twee seizoenen bestond de collectie dus alleen uit boxers. De response was goed, maar we hoorden ook van winkeliers dat ze het verkopen van één enkel product lastig vonden, en dat we met meer items het merk beter konden neerzetten. Veel klanten vonden dat Bananatime voor mannen te weinig vooruitstrevend was, maar inkopers van vrouwenmode waardeerden de boxers van zijde wel, dus toen zijn we van de Parijse Manshow over gestapt naar Don’t believe the hype, een onderdeel van de Parijse Première Classe. Sindsdien richten we ons als uniseksmerk meer op de vrouwenmarkt met lange broeken en shirts van zijde. We konden toen een hele outfit aanbieden en dat werd opgepikt. We liftten ook mee op de pyamatrend. Maar we willen niet gelabeld worden als pyjamabrand, want dat zijn we niet.

We doen alles met zijn tweeën, en het blijft een grote uitdaging omdat we geen investeerders hebben. We groeien langzaam. Onze eerste klanten waren Japanners, Fransen en Italianen, de eerste klant in Nederland was de designwinkel The Frozen Fountain.

De prijs van een boxer is inmiddels iets verhoogd naar € 120 omdat we ons gaandeweg realiseerden dat onze klant meer te besteden heeft. Logisch, want we verkopen aan high-end boutiques, dus staat de prijs nu meer in verhouding tot die van andere luxemerken. Bananatime is nu het meest succesvol in Japan, het uniseksconcept met mannen en vrouwen die hetzelfde product kunnen dragen bevalt daar. Japanners denken heel forward, vooral de Japanse man is erg progressief wat mode betreft. Er is een winkel waar we zowel hangen op de homewear afdeling als op de afdeling ready-to-wear voor vrouwen en mannen. In Europa verkopen we vooral aan boutique-achtige vrouwenzaken.

De zomercollectie 2017 bevat nu acht items – tops, bottoms, shorts en shirts – en die zijn allemaal van zijde. Voor komende winter voegen we jassen, broeken en sweaters toe in een mix van kasjmier en wol. Prints zijn geweldig maar niet van top tot teen, met uni-items en prints stel je makkelijker een look samen.

We hebben veel exposure nodig en staan daarom niet in Nederland op een beurs maar op internationale beurzen zoals de Pitti Immagini in Florence en eind januari op de Capsule-beurs voor mannen in New York, en de vrouwen Capsule in februari.

We hebben inmiddels een agentschap voor de Benelux Parrot Agency met meerdere merken zoals Christian Wijnants en Vetements, en dat loopt goed.

Als ‘klein’ merk zijn er zoveel uitdagingen, nu we groeien worden onze productiekosten hoger, en is pr ook belangrijker, en alles kost geld. In het begin waren we actief als consultancybedrijf, maar daar hebben we geen tijd meer voor. Over een eigen winkel hebben we nagedacht maar we hopen dat onze webwinkel goed gaat lopen, we bezorgen nu wereldwijd.”

Gerelateerde Artikelen:


, ,

Reageren is niet (meer) mogelijk.