Een modehuis dat niet innoveert, redt het niet. In de jaren zeventig verliest het Italiaanse modehuis Pucci haar glans. Verschillende ontwerpers probeerden het modehuis te reanimeren, maar pas Peter Dundas kust de schone slaapster weer klaarwakker.
Zeg Pucci, en iedereen weet waar je het over hebt: dat Italiaanse modelabel met felgekleurde prints. Markies Emilio Pucci is de eerste ontwerper die ruim zestig jaar geleden oranje met roze, groen en blauw, en paars en zwart succesvol combineert.
“Mensen associëren Pucci nog steeds met een specifieke tijd in de geschiedenis” , zegt Peter Dundas, Pucci’s huidige artistiek directeur. “Natuurlijk hebben modehuizen historische statements, maar ik denk dat het mijn plicht is om een evolutie in gang te zetten.”
De ontwerper is een half etmaal in Amsterdam, in de prachtige Spiegelzaal van het Concertgebouw om precies te zijn. Daar ontvangt hij namens modeblad Marie Claire de prijs voor Best Creative Director. De volgende ochtend reist Dundas naar New York, en vervolgens naar Pucci’s hoofdkwartier – Palazzo Pucci – in het centrum van Florence. Volgens Dundas is dat een indrukwekkend renaissance paleis, waarvan de eerste etage wordt bewoond door de hoogbejaarde markiezin Pucci. “Een geweldige, erg stijlvolle vrouw.”
Dundas – een veertiger die zijn leeftijd geheim houdt- werkt samen met Laudomia, de dochter van de markiezin. Zij is het geweten van het statige modehuis met zo’n honderd medewerkers. Bijzonder is dat alles in Italië wordt gemaakt. “Daar doen we alles voor als oud Italiaans modehuis. Ik voel me daar verantwoordelijk voor”, zegt Dundas.
Peter Dundas ambieerde nooit een carrière in de mode. Na zijn studie aan de New Yorkse Parsons School for Design studeerde hij af als kunstenaar en werd vervolgens bijna schilder, maar bedenkt zich. “Schilderen kan altijd nog”, zegt Dundas, een blonde hunk met Schotse roots die opgroeit in Noorwegen en als tiener naar New York verhuist. Begin jaren negentig lokt Parijs. Het eerste jaar in de modestad kabbelt rustig voort, de Noor leert Frans, en rolt in een baantje als kostuumontwerper voor het klassieke Parijse Comédie-Française theater. De mode raakt op de achtergrond, tot Jean Paul Gaultier belt. De ontwerper die Madonna hult in theatrale showpakjes, is onder de indruk van Dundas’ toneelkostuums en biedt hem een baan aan.“Gaultier was mijn favoriete ontwerper, ik kon zijn aanbod niet weigeren.” Acht jaar lang maken ze samen mooie collecties.
Vanaf 2002 versterkt Dundas het ontwerpteam van Christian Lacroix, die dan een contract tekent met Dundas’ latere werkgever Pucci. Na twee jaar Lacroix werkt Dundas enkele seizoenen voor jetsetlabel Roberto Cavalli en daarna voor Ungaro, het Franse couturehuis dat Dundas al na een jaar – naar verluidt niet in harmonie – verlaat.
Veel banen in korte tijd is in de mode-industrie geen uitzondering.“Modehuizen kunnen geen tijd verliezen, als ontwerper moet je meteen presteren en je visie op het huis duidelijk laten zien”, legt de ontwerper uit die nu twee jaar naar tevredenheid bij Pucci in dienst is.
Onder Peter Dundas is Pucci een nieuwe richting ingeslagen. De focus ligt minder op de mythische dessins en meer op jong, sexy en brutaal: “Als ik denk aan Pucci, dan denk ik aan een meisje, niet aan vrouw. Ik denk ook aan de lifestyle van film- en rocksterren die ooit Pucci droegen. Die droom geef ik aan de klant van vandaag. Maar, Pucci is ook een state of mind. Ik ken Pucci meiden van vijftig die jong van geest zijn, houden van het leven en plezier maken.” Zijn muses? Rock ’n’ roll vriendinnen Marianne Faithfull en Bianca Jagger.
Putten uit het enorme Pucci archief doet Dundas niet meer, alleen in het begin had hij aandrang om te kijken. “De traditionele Pucci prints zijn geweldig, maar je moet nu met nieuwe ideeën, meer richting casual komen.” Pucci’s zomercollectie voor 2011 toont veel eigentijdse vlekkerige tie-en-dye patronen.
De ontwerper zit voorlopig nog wel goed bij Pucci. Werken voor een modehuis met een ‘erfenis’ is voor hem de beste manier om mode benaderen. “Ik geloof in samenwerking; de frisse energie van een nieuwe ontwerper in combinatie met een modehuis met een sterke traditie. Dat maakt het tot een hedendaags succes.”
Over dit laatste waren de toonaangevende critici aanvankelijk nogal sceptisch. Nu Dundas’ richting duidelijk wordt, lijkt het tij te keren. Een zekere mate van druk leveren al die meningen wel op. “Maar”, vraagt Dundas zich hardop af, “zou de druk bij een ontwerper met een eigen label niet nog groter zijn? Spanning is er altijd.” Liever denkt hij er niet te veel over na. Met recensies kan hij in elk geval niets. Soms leest hij ze omdat hij weet dat de eigenaar (luxegroep LVMH) en aandeelhouders er gevoelig voor zijn. Maar eigenlijk interesseert het hem geen bal wat er geschreven wordt. Al vindt hij het vervelend als iemand de collectie waar zijn team keihard voor heeft gewerkt niet begrijpt en niet waardeert. Maar persoonlijk? “I don’t care. Weet je, the real love om dit te doen is het hele ontwerpproces, het denken over een collectie, dingen uitproberen, daar haal ik mijn plezier uit.”
Of het toeval is dat hij altijd voor peperdure high fashion labels werkt? “Ik kan alleen héle kostbare kleding maken”, lacht Dundas. Nee, hij zou best kunnen werken voor een goedkope keten, maar hij neemt graag de tijd voor ontwerpen en kleding doorpassen en is gek op mooie stoffen en handwerk. Allemaal zaken waar het luxe segment meer tijd en geld aan besteedt.
Ontwerpen gaat hem makkelijk af. Hij schets veel en heeft altijd tekenmateriaal paraat. Om dit te bewijzen haalt hij een stift uit zijn binnenzak. Papier ligt altijd wel ergens. “Jouw visitekaartje staat vanavond vol.”
Collecties gaan altijd over passies en obsessies. Dundas is de eerste die toe geeft dat hij er geen intellectuele ontwerpbenadering op na houdt. Sexy, glamoureus en een tikje rock, zo moet Pucci er uit zien. Momenteel is hij in de ban van Griekenland waar hij een huis bouwt pal naast een hippiestrand vol naaktlopers die een doek om slaan als ze boodschappen gaan doen. “Als ik op vakantie ga neem ik amper kleding mee, eigenlijk – in het geheim – hou ik niet van kleren. Haha. Op vakantie koop ik kleding waar ik ben.”
Die bohemiaanse levenshouding, gemixt met Griekse traditie inspireerden hem voor zomer 2011. De gitzwarte borduursels op een adembenemende lange jurk keek hij af van boerinnenblouses, voor het glamoureffect voegde hij spiegeltjes toe. Ook zag hij in Griekenland geweldige vetersandalen die hij kniehoog maakte zodat ze passen bij het lange silhouet. “En weet je, ze zijn een succes. Tegenwoordig verkopen schoenen en tassen makkelijker dan dat kleine jurkje waar Kylie Minogue in loopt.”
De grootste verandering die hij de afgelopen vijftien jaar heeft gemerkt in mode? “Tegenwoordig zijn we meer bewust van authenticiteit. Je moet een product ontwerpen dat waarde heeft, en op een ethische manier is ontwikkeld. Verder is mode minder gek, meer georganiseerd en gepland.”
Dundas kleedt Kylie Minogue, Jennifer Lopez, Kate Hudson Hillary Swank, Kirsten Steward, Sienna Miller en Eva Herzigova. Op de poster voor de laatste Sex and the City film poseert Sarah Jessica Parker als glamourbabe in een wervelende Pucci. Spottend: “Niet slecht hè.”De media-aandacht die dit oplevert vindt de modeontwerper vooral fijn voor zijn team. Genereus: “Dat maakt voor iedereen zichtbaar hoe geweldig ze hun werk doen ook.”
Het huis Pucci mag dan in modetermen stokoud zijn, het gaat zeker met de tijd mee. Afgelopen oktober was de show voor zomer 2011 thuis te volgen via livestream. Kijkers zagen niet alleen rechtstreeks de show in het barokke Pucci paleis, ook het publiek kwam aan het woord. Ideetje van Dundas. “Ik heb altijd moeite om de show op tijd te laten beginnen en omdat het niet leuk is om naar een zwart scherm te kijken, kwam ik op het idee om iemand met een microfoon rond te laten gaan.” De Franse modejournalist Mademoiselle Agnès ging daarbij brutaal te werk. Vrijwel de hele frontrow – met modejournalisten Suzy Menkes, Anna Wintour en Hillary Alexander – vroeg ze hoe het ging. Ja, hoe gaat het als je weer eens een uur moet wachten. Hilarisch. Eindelijk, na ruim een uur trippelde Kylie Minogue binnen en kon de show beginnen. Zou hij het in maart weer zo doen? “Nou als jij zegt dat je het geweldig vond, is dat een goede reden om het weer te doen!” Charmant en innemend, dat is nieuwe Prince of Prints zeker.
PUCCIMANIA
Emilio Pucci begint eind jaren veertig als ontwerper van zwem- en skikleding. Nadat de sportieve Pucci (1914-1992), geboren als markies van Barsento, zich gaat richten op fel gedessineerde sjaals en jurken breekt hij door. In de swingende jaren zestig kleedt hij beroemdheden als Grace Kelly, Elizabeth Taylor, Jacqueline Onassis en Sophia Loren. Legendarisch is zijn winkel op het jetseteiland Capri, tevens de oorsprong van de Pucci’s kuitlange Capri-broek. In de jaren zeventig komt er een eind aan de Puccimania, te tuttig. Na de dood van Emilio Pucci in 1992 ontwerpt dochter Laudomia Pucci collecties. In 2000 verkoopt ze het familiebedrijf aan de Franse luxegroep LVMH.
Reageren is niet (meer) mogelijk.