Hij loopt al rond in de typerende witte MMM-laboratorium jas.
De bekendmaking dat John Galliano aan de slag gaat als artistiek directeur bij Maison Martin Margiela was enkele weken geleden wereldnieuws. Toen ik het hoorde fronste ik even. Zou dit werken, de barokke Galliano bij een conceptueel merk dat ooit doorbrak met rauwe, deconstructieve ontwerpen?
Hoewel niemand deze modematch nooit had kunnen verzinnen, denk ik dat deze dolle ingeving van MMM’s eigenaar Renzo Rosso best zou kunnen slagen. Immers, John Galliano’s afstudeercollectie Les Incroyables uit december 1984 oogde behoorlijk anti-mode, onttakeld en was samengesteld uit een mix van met thee geverfde lappen.
Galliano’s handen moeten vooral jeuken om aan de slag te gaan met de MMM-couturelijn die bekendstaat om het recyclen van antieke couturestoffen van bijvoorbeeld Paul Poiret, een van Galliano’s favoriete couturiers. Al in januari toont John Galliano zijn eerste couturecollectie, de pers zal er weinig op aan kunnen merken. Couture draait immers in eerste instantie om vakmanschap en fantasie – kwaliteiten die Galliano als geen ander bezit.
Martin Margiela, de grondlegger van het modehuis, waar eerder Marios Schwab en Mathieu Blazy in anonimiteit voor werkten, zou ook blij zijn met de flamboyante Brit. Hij zou volgens een bron hem zijn zegen hebben gegeven. Dat is best een geruststelling.
Reageren is niet (meer) mogelijk.