Drie keer interviewde ik Edouard Vermeulen. Eén keer in zijn prachtige landhuis Rozenhout in de buurt van Brussel, twee keer in zijn Brusselse Natan-zaak, waar ik inmiddels zo’n beetje elk hoekje op elke etage ken.
Terwijl gisteren Jan Taminiau zijn nieuwe collectie toonde in Brussel, bekeek ik in Amsterdam met de Brusselse couturier der koninginnen zijn nieuwe zomercollectie. Veel oranje en abstracte prints die Vermeulen aanduidt als ‘kunstwerken”. En veel wit, vulde ik aan. “Nee Georgette, dat is gebroken wit!” Er zit veel volume in de collectie – het hoogtepunt is een lange wijde rok met abstract bloemdessin die wordt gecombineerd met een eenvoudige zwarte top. Het mooist vind ik een ‘gebroken wit’ jurkje met een opbollend rokdeel, als een historische crinoline, maar dan pittig kort.
Edouard Vermeulen komt niet heel vaak in Amsterdam. Hij vergelijkt de stad qua sfeer met Londen, op de grachten na dan. En die vreselijke fietsers. “De fietsen rijden hier harder dan auto’s!” En zo babbelen we een tijdje door. Over wat hij doet in zijn schaarse vrije tijd. “Nadenken, in Brussel winkeletalages bekijken, maar altijd nadenken over esthetiek, waarom is iets op een bepaalde manier gemaakt?”
Terwijl ik macarons ga eten, laat ik voor de verandering de rest van de vragen stellen door Vermeulens assistenten Gloria – zij gaat over de ontwerpen – en Véronique – van de retail.
Veronique: “Wat was als kind uw droom?
“Ik wilde altijd wonen en leven in een grote stad. Aan een carrière in de mode dacht ik niet. Mijn vader hamerde er altijd op dat ik een diploma moest halen, maar ik wilde niet leren, ik ben namelijk heel visueel ingesteld. Het werd een studie binnenhuisarchitectuur aan de Brusselse Sint-Lukas kunstacademie, pas veel later rolde ik de mode in.”
Gloria: “U ziet altijd de kleinste details! Als ik ’s morgens op mijn werk kom heb ik altijd het idee dat ik van top tot teen wordt gemonsterd, u ziet alles, het kleinste vlekje!”
Ik: U bent een perfectionist.
(draait er eerst een beetje om heen) “Ja ik ben een perfectionist. Alles moet ook altijd opgeruimd zijn. Als dat niet zo is, dan zeg ik er meteen wat van, of ik kijk op een bepaalde manier zodat de boodschap wel over komt.”
Gloria:” Wat is voor u elegantie?
“Ik let altijd op iemands houding, rechtop staan is belangrijk, dat is elegant. Ik observeer ook hoe mensen bewegen. Hoe bijvoorbeeld een glas wordt beetgepakt. Manieren vind ik ook belangrijk. Dik dun maakt mij niet uit, als een vrouw maar elegant is.”
Veronique: Welke items moet elke vrouw hebben?
“Een eenvoudig jurkje, een stel pumps in nude en zwart, een witte blouse, een klein tasje.” Hij wijst naar mijn tas. “Die is veeeel te groot, daar doe je boodschappen mee, ja je hakken zijn wel goed.” (pfff gelukkig)
“Waar ik niet van houdt Klompachtige schoenen, al te bonte dessins in een outfit.
Gloria: En wat moet een man in de kast hebben hangen?
“Een donkerblauwe blazer, altijd een effen das, een donkerblauwe jeans, een hemd met de juist boord en mooie elegante schoenen en natuurlijk sokken zonder gaten.”
Reageren is niet (meer) mogelijk.