Top menu

Denkend aan Arie

Achtentwintig jaar geleden kwam een van mijn modehelden op school zijn werk laten zien: Arie Vervelde.

Wat bewonderde ik zijn mode-illustraties, overigens net als de hele modeklas van de Rietveld. We wilden allemaal zo tekenen als Arie. Zijn vlotte illustraties, zo energiek dat ze van het papier afspatten. De lol, de liefde voor mode. Het was besmettelijk. Arie was in die tijd een internationale tekenster, hij werkte veel voor het belangrijke modeblad Gap, de Italiaanse en de Franse editie. Hij illustreerde voor modebedrijven en tekende in Nederland voor onder andere de Telegraaf, voor Man en Elsevier Thema.

De afgelopen jaren was Arie onafscheidelijk van zijn camera. Zijn oog voor idiote details, lachwekkende lelijkheid en bizarre associaties was fenomenaal. “Kromkijken”, noemde Jan Schrijver dit treffend.

Pas jaren later na Arie’s gastles zag ik hem terug. Notabene in de tuin van het Tassenmuseum. We doorgrondden elkaar in tien seconden en raakten bevriend. Daarna zagen we elkaar onregelmatig, druk druk druk. Soms maakten we een mode-uitstapje, steevast stapten we in de verkeerde tram, bus, trein. Te druk in gesprek. Ach, dan reden we maar de verkeerde kant op, wat maakt dat nou uit, haha!

Vorig jaar gingen we naar Arnhem, naar de opening naar de expositie van Piet Paris. Dat dachten we. Het bleek te gaan om een livestream opening. Of zoal Arie zei, “een lijfstroom opening, en wij zijn analoog aanwezig”. We klapten dubbel van het lachen. Onze lieve vriend John de Greef stond er opeens ook. Gedrieën bewonderden we de tentoonstelling.

In de nacht van zondag op maandag overleed Arie, aan een hersentumor.

Ik ben beslist niet de enige met allerlei herinneringen aan die lieve, grote, dekselse Arie. Hij moet veel aanbidders hebben gehad, maar slechts één grote geliefde, Melvin, al veertig jaar.

“Hoe is het daar waar je nu bent Arie?”

“Een dooie boel,” zou hij antwoorden.

Arie, je wordt gemist.

Foto: Publicatie Elsevier Thema 2011.

Gerelateerde Artikelen:


Een reactie op Denkend aan Arie

  1. monique brouns 1 augustus 2014 om 10:06 #

    heel mooi artikel