Wat is er mis met mooi gemaakte kleren? Dit vroeg ik me de afgelopen weken herhaaldelijk af tijdens de afstudeershows.
Aanzetten voor interessante collecties kwamen overal voldoende voorbij. Maar vaak werd de kleding overschreeuwd door een overload aan crafts, plooiwerk en bewerkingen. Laten we het er maar op houden dat drie jaar mode onderwijs (min het basisjaar en stage) echt te kort zijn om een evenwichtige collectie neer te zetten. Want om nu te stellen dat de laatste tijd modetalent dun gezaaid lijkt, klinkt wellicht te cru.
De laatste van de reeks afstudeershows 2014,met twaalf afstudeerders, was gisteravond die van het Amsterdam Fashion Institute (Amfi). In de openingscollectie van Marijn Rikken kwam meteen al een mooi kledingstuk voorbij. Ze showde een flamboyante goudleren rok met 3D-stroken van bloemen, die deels waren uitgelaserd en speels bewogen. De bovenkant bestond uit een gelaserd schootje met daarover nog een top. Zou de flamboyante rok gecombineerd met een rustigere, zwarte top, niet nog mooier tot zijn recht zijn gekomen?
Ook Denise van Gent showde een opeenstapeling van te gekke ideeën en aanzetten. Toch kwam ze nog aardig weg met een folkloristische aandoende collectie met overdreven silhouetten met golvende schouderkappen, en een wijde tentjas van teddybont (of was het een badmat?) met daar nog eens overheen een strook geplooide dikke stof. Het hoogtepunt in haar afstudeercollectie.
“Zwaar”, noteerde ik bij de collectie van Lotte van Dijk, maar ook “intrigerend”. Het mooist was een opvallend silhouet met smalle schouders die overgingen in verdikte mouwen van bont. Daaronder zat een gedessineerde kokerrok met vanaf kniehoogte een brede volant. Elegant, maar beslist niet tuttig.
Centraal in de als laatste getoonde collectie van Lisi Herrebruch stond de stip in verschillende maten: bijvoorbeeld als kleine zwarte bolletjes op transparante stof en als giga zwarte stippen op een lange witte jurk. Ook mooi in eenvoud waren een subtiel gestipte jumpsuit, en de luchtige kaftanachtig overgooi-jurken met okselhoge splitten aan de zijkant. Het bewijst dat er toch echt niks mis is met kleding die ook puur en draagbaar durft te zijn.
Reageren is niet (meer) mogelijk.