De afstudeershow 2014 van de modeafdeling van de Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen was net als voorgaande jaren een avondvullend spektakel met vormstudies, historische en etnische kostuum en collecties van ruim tachtig eerste, tweede, en derde jaar bachelorstudenten. Negen master studenten sloten de avond af.
Voor de show begon, vroeg ik hoofdmode Walter Van Beirendonck wat de hedendaagse modestudenten zoal bezighoud. “Technologie en crafts, ” antwoordde Van Beirendonck. “Oftewel het verleden en het heden. Het is een boeiende ontwikkeling die al een poosje aan de gang is als invalshoek van hedendaagse mode. Beide geven kleding een extra dimensie en bepalen het uiterlijk van een kledingstuk”
Goed, technologie en crafts. Dat betekende dat er in Antwerpen vrijwel geen enkel ontwerp voorbij kwam waarvan de stoffen niet waren geborduurd, gelaserd, beschildert, geappliceerd, geprint, voorzien van siliconen of andere 3D effecten. Tel daarbij op ladingen (primaire) kleuren. Geen wonder dat Van Beirendonck het aandurfde om te catwalk te voor zien van grote gekleurde stippen.
Laten we beginnen met de kleurrijke collectie van Clara Jungman Malmquist waarvoor luid werd geklapt. De Chileens/Zweedse ontwerpster omhulde haar ontwerpen met meerdere lagen transparante tule. Die ontwerpen eronder waren jassen en tops voorzien van opvallende prints als voorstudies van abstract geometrische schilderijen. De vervreemdende silhouetten zouden niet misstaan in een museum.
De Oostenrijkse Raffaela Graspointner toonde truien en jassen als kleurrijke schilderijen in krachtige kleuren die David Hockney ook graag gebruikt. Alle outfits waren opgebouwd uit abstracte vlakken. Glans (lak, glitter) en matte (wol) structuren wisselden elkaar af. Grappig waren truien met abstracte speelse patronen.
Een van de mooiste, meest gevoelige jurken was van Virginia Burlina. De Italiaanse Burlina ontwierp een lange witte jurk waarvan de verschillende panden zoals het rokdeel en de mouwen met elkaar verbonden waren met talloze strikjes. De bovenkant van de jurk en mouwen waren deels bezaaid met kralenborduursels. Erg couture. Tragische vrouwengezichten geborduurd in een naïeve stijl geborduurd op tops van mesh, kwamen terug in de rest van collectie.
De draagbare collectie van Madeleine Coisne werd gedomineerd door prints van grafische tegelpatronen. De Franse Coisne plaatste de opgeblazen motieven op eenvoudige rechtvallende kledingstukken zodat ze optimaal tot hun recht kwamen.
Romantische geesten konden wegzwijmelen bij de lange roze/rode avondjurken met bustiers en afzakkende pofmouwen van de Russische Kristina Kharlashkina.
Interessant was het vormonderzoek van de Franse Emmanuel Beguinot. Alsof de Fransman met een beitel het vrouwenlichaam had getransformeerd. Het effect waren een sculpturale jurk en tops in fel blauw, geel en rood. Onzichtbare glooiende constructies onder de kleding veroorzaakten subtiel golvende armen en nieuwe borstvormen. Het lichaam van de toekomst?
Reageren is niet (meer) mogelijk.