Gedurende dit ‘in between fashion seasons’ momentje, dat dus gekenmerkt wordt door een gebrek aan modenieuws, valt het op dat er nu veel artikelen verschijnen over bloggers.
Vaak huilverhalen waarin een journalist het fenomeen ‘ontdekt’ en vervolgens moderedactrices aan het woord laat die zich steevast beklagen over de privileges die bloggers krijgen en de goodies die ze moeiteloos binnen harken, en dan zitten ze soms nog frontrow ook. Schande! Goodies en speciale behandelingen die ze overigens zelf al jaren genieten, en als vanzelfsprekend zien. Zouden ze ook pronken met luxe designertassen als ze die zelf moeten betalen?
Toen ik een jaar of acht jaar geleden begon met bloggen voor ashadedviewonfashion duurde het niet lang of de uitnodigingen voor de internationale fashionweeks stroomden binnen.
Het nut om af te reizen naar exotische oorden India of Dubai ontging me, bovendien: geen tijd. Nee, dan pakten blogcollega’s als Bryanboy en Susie Lau het meteen stukken slimmer en zakelijker aan.
Susie Lau (foto) blogde ook toen al uitsluitend zich selfie in designerlooks, en ze werd al snel omarmd door modemerken. Ik herinner me hoe ik eens zat te wachten op een persoonlijke presentatie door een luxe designertassenmerk, en dat ik nog langer kon wachten toen Lau haar entree maakte. Terwijl voor Lau al een tas met initialen klaar lag (zag ik later op haar blog), kon ik vertrekken met een lookbook.
Nieuws is dat Lau bezig zou zijn met een boek, de vraag is wat voor soort boek. In elk geval, alle bloggers kijken er naar uit, kunnen we vast nog iets van opsteken.
Reageren is niet (meer) mogelijk.