Het gaat goed met modeontwerper Thom Browne; na dik een decennium koploper te zijn geweest in de mannenmode, lanceerde hij vorig jaar zijn eerste succesvolle vrouwencollectie. Een interview met iemand die naar eigen zeggen “de mode niet volgt”.
Thom Browne bezoekt in juli 2009 als een van de exposanten de Arnhem Mode Biënnale. Het is prachtig weer, Brown luncht buiten, samen met Piet Paris, de curator van het mode-evenement. De Amerikaan, afgetraind sportlichaam, is gekleed in een van zijn eigen typisch ‘gekrompen’ klassieke pakken met overdreven korte mouwen en korte, krappe broekspijpen. Piet Paris draagt een Maison Martin Margiela-pak waarvan hij mouwen en pijpen heeft laten inkorten, want een peperduur Thom Browne-pak kan hij niet betalen. Terwijl Browne en Paris praten over het telkens verzinnen van alsmaar nieuwe dingen, wat Browne best lastig vindt, poept er een musje op Browne’s designpak. “Dat brengt geluk”, lacht hij.
Of het vogelpoepje geluk bracht?, vraag ik de ontwerper vier jaar later in een mailtje. “Ja”, antwoordt hij vanuit New York. Over de aard van dat geluk deelt hij niets mee, wel dat hij momenteel erg tevreden is. Daar heeft Browne dan ook alle reden toe. Michelle Obama droeg onlangs een jas uit zijn nieuwste vrouwencollectie. “Zoiets is echt een unieke ervaring.”
Eigenlijk mag Thom Browne (foto links) al járen niet klagen. In 2006 besluit de Council of Fashion Designers of America dat hij de beste ontwerper van mannenmode is, en beloont hem met de CFDA-Menswear Award – de Oscar van de modewereld.
Thom Browne (1965) studeert in 1988 af als econoom aan de universiteit van Notre Dame in de Amerikaanse staat Indiana. Hij gaat vervolgens iets heel anders doen, vertrekt naar Hollywood en gaat acteren. Tot in 1997 de mannenmode trekt. Browne verhuist naar New York en gaat een jaar in de leer bij een kleermaker. Zijn grote liefde is maatwerk. Net als Piet Paris ooit zijn MMM-pak customized, doet Browne dat in het begin met vintage pakken van het legendarische Amerikaanse Brooks Brothers. “Ik groeide op met Brooks Brothers, net als mijn vader en mijn broers.”
In 2004, drie jaar nadat hij een winkel heeft geopend in New York, lanceert Browne zijn ready-to-wear-lijn die al snel wordt verkocht bij Colette in Parijs en alle warenhuizen in New York. Van het succes kijkt hij niet op: “Mannenmode zat al tijden muurvast, ik kwam met iets compleet anders.” Of hij beseft dat hij met zijn pakken modegeschiedenis heeft geschreven, net als Dior met zijn uitbundige New Look, reageert Browne bescheiden: “Dat is niet aan mij om te zeggen.”
Als Anna Wintour hem in 2005 vraagt of er bedrijven zijn waar hij voor zou willen werken, noemt hij Brooks Brothers. “Dankzij haar werd de samenwerking mogelijk,”mailt Browne. Hij ontwerpt inmiddels ook voor het skimerk Moncler de Gamme Bleu-lijn.
Spraakmakend zijn Browne’s mannenshows waarbij de bezoeker het idee krijgt in een rariteitkabinet te zijn beland, waarin extreem uitgedoste modellen als cartoonkarakters een toneelstukje opvoeren. Browne legt uit waarom hij niet houdt van de traditionele catwalkshow: “Het is voor mij belangrijk om te showen in een bepaalde context, en om een ervaring te bieden aan het publiek, dat is in dit geval de pers en inkopers. De shows zijn een cruciale factor en hebben er toe geleid dat mijn klassieke grijze pak interessant is geworden.”
Showen doet Browne halfjaarlijks in Parijs, en niet in Milaan. Maar wacht eens, is Milaan niet de place to be voor mannemode? “De Gamme Bleu lijn wordt sinds 2008 getoond in Milaan, dat ik mijn eigen mannelijk show in Parijs doe, is zowel een creatieve als een zakelijke beslissing. De Parijse modeweek omarmt innovatie, en vanuit zakelijk oogpunt kan ik daar de collectie eerder verkopen, bovendien komen er meer inkopers vanuit de hele wereld naar Parijs, zij slaan New York over.”
Thom Browne werkt in New York met een “erg klein team”, zegt hij. Momenteel is hij bezig met nieuwe collecties. Sinds juni 2012 ontwerpt Browne ook dameskleding. Hij doet dat volgens dezelfde benadering als waarmee hij voor mannen ontwerpt. “Bij beide ligt de focus op pasvorm en vakmanschap.”
Over inspiratie vertelt Browne dat het werk van de Japanse Rei Kawakubo van Commes des Garçons hem altijd heeft gefascineerd, maar dat hij nooit aspecten heeft afgeleid van haar ontwerpen, of van welke designer dan ook. “Ik doe altijd mijn uiterste best om vanuit mezelf iets nieuws te ontdekken.” Wat excentriciteit betreft doen Browne’s collecties niet onder voor de vaak extreme mode van Kawakubo. Daar is hij het totaal niet mee eens, mailt Browne: “Ik vind geen van de outfits die ik ontwerp absurd.”
Hoe kijkt hij eigenlijk aan tegen de modewereld? Is hij het bijvoorbeeld eens met Suzy Menkes die onlangs een artikel schreef over the new speed of fashion, die veel druk legt op ontwerpers omdat klanten steeds meer en sneller producten willen? “Niet direct op de manier zoals zij het zegt, maar het tijdsschema waar binnen alle collecties moeten worden ontworpen is soms wel verpletterend. Toch ben ik erg gelukkig met dit beroep.”
Opmerkelijk is dat de vooruitstrevende Browne weinig op heeft met mode. Laat staan dat hij er door geobsedeerd is. “Nee, de mode volg ik niet echt. Ik draag alleen mijn eigen ontwerpen, het enige wat ik koop zijn spullen voor het hardlopen, zoals schoenen en broekjes.”
Eerder gepubliceerd in Glamcult
Reageren is niet (meer) mogelijk.